درس خارج فقه استاد احمد عابدی
96/10/30
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: ماهیت عیب
مقدمهدر مکاسب، بعد از این مطالبی که مطرح نمودیم بحثی تحت عنوان ماهیت عیب وجود دارد که اصلا عیب یعنی چه، و برخی مصادیق عیب چیست.
(استاد مطالب مفصلی در مورد کتاب‌های لغت و مخصوصاً کتاب لغت صحاح و کتاب لغت قاموس المحیط مطرح فرمودند.)
معنای لغوی عیب
در روایات برای عیب، از دو اصطلاح عیب و عوار استفاده شده است. و ما در این مجال آن را در قاموس بررسی می‌نماییم؛
عیب: در جلد اول قاموس المحیط فیروزآبادی، ص 145، در معنای عیب آمده است: العیب و العاب: الوصمه، کالمعاب و المعابه و المعیب و عاب، لازم متعد، و هو معیب و معیوب، و رجل عیبه، کهمزه، و عیاب و عیابه : کثیر العیب للناس. و العیبه: زبیل من آدم، و ما یجعل فیه الثیاب؛ و من الرجل: موضع سره، ج : عیب و عیاب و عیباب، و العیاب: الصدور و القلوب، کنابه، و المندف. والعائب: الخائر من اللبن. و قد عاب السقا. و اعیب، کجندب: ع بالیمن و هو فعیل او افعل.
عوار: .............
