درس اصول استاد حمید درایتی

موضوع: تلازم/ اقتضاء نهی بر فساد/نهی از شرط-نهی از وصف ملازم

    1. نهی تعلق گرفته به مصدر و شرط اسم مصدر است لذا اصلا نهی به شرط تعلق نگرفته تا موجب فساد شود .

    2. بنابر مبنای مرحوم آخوند که شرط اسم مصدر است تقسیم شروط به عبادی و توصلی صحیح نیست بلکه تمام شرائط باید توصلی باشند چرا که عمل عبادی باید به قصد قربت اتیان شود و اختیاری است اما اسم مصدر اختیاری نیست .

اشکال:شرط باید مقارن باشد و غسلات و مسحات مقدم هستند

جواب: شرط مسبوقیت به وضو می باشد نه خود غسلات و مسبوقیت نیز مقارن است البته مسبوقیتی ملاک است که پس از ایجاد مبطلی سر نزند.در واقع این مساله فقهی است.

وصف ملازم مثل جهر و اخفات در نماز که می فرماید ﴿لا تجهر بصلاتک﴾ قرائت یا بلند خوانده می شود ویا آهسته خوانده می شود لذا جهر و اخفات ملاز است .

عموما می فرمایند در وصف ملازم، نهی از وصف نهی از موصوف است[1] . با نهی از اجهار در واقع نهی از قرائت جهریه شده است و نماز باطل است به جهت فقدان جزء یعنی قرائت جهریه پس نماز بی قرائت می شود و به حکم لا صلوة الابفاتحة الکتاب نماز باطل است .

ایشان می فرماید نهی تستر به لباس غصبی در نماز از صغریات اجتماع امر و نهی نیست چون آنچه شرط است در تستر نتیجه فعل است یعنی داشتن ساتر «امر به تقید شده است نه بر قید پس تستر واجب نیست بلکه ساتر داشتن لازم است» و آنچه غصب است مصدر است لذا اجتماع امر و نهی نیست. ساتر داشتن واجب است و غصب حرام است لذا دو امر است و اجتماع امر و نهی نیست در نتیجه در صورت قول به امتناع هم اشکالی نیست.[2]