< فهرست دروس

درس خارج فقه آیت الله مرتضوی

کتاب الحج

91/10/06

بسم الله الرحمن الرحیم

 موضوع: لبس حریر برای مرد
 فرع دوم: اشاره به بعضی از مصادیق
 در مطلب دوم مرحوم امام (ره) چهار مصداق از مصادیقی که در ثوب احرام نباید باشد را اشاره می کند؛ البته مراد از اینکه نباید باشد به این معنی است که واجب را نیاورده است نه اینکه احرام باطل باشد:
 1- عدم جواز احرام با حریر برای مردان.
 دلیل:
  1. اتفاق اصحاب
  2. مفهوم صحیحه حریز بنابر اینکه مفهوم وصف حجت است کما عن استادنا المحقق رحمة الله علیه یا بخاطر اینکه مفهوم در این روایت اقوی از مفهوم وصف می باشد اگر چه مفهوم وصف را حجت ندانیم لکن اگر کسی در روایت تامل کند خواهد دید که امام علیه السلام در مقام بیان ضابط کلی و در مقام بیان حد می باشند و در رسائل گذشت که مفهوم حد حجت است.
 وسائل الشيعة، ج‌12، ص: 359 باب 27 ح 1«مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِيزٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كُلُّ ثَوْبٍ تُصَلِّي فِيهِ فَلَا بَأْسَ أَنْ تُحْرِمَ فِيه‌»
 3- روایاتی که می گوید پوشیدن حریر برای رجال حرام است چه در نماز باشد و چه غیر آن که در وسائل باب 11 و 12 و 13 از ابواب ثوب مصلی آمده است بر این اساس با علم به حرمت پوشیدن حریر و لزوم قصد قربت، چگونه می تواند در لبس ثوبین قصد قربت کند؟
 موید ما ذکرنا ح 1 و 3 از باب 29 می باشد.
 وسائل الشيعة، ج‌12، ص: 361 باب 29 ح 1«مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الْخَمِيصَةِ سَدَاهَا إِبْرِيسَمٌ- وَ لَحْمَتُهَا مِنْ غَزْلٍ قَالَ لَا بَأْسَ بِأَنْ يُحْرِمَ فِيهَا- إِنَّمَا يُكْرَهُ الْخَالِصُ مِنْهُ»
 المصدر ص: 362 «مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ النَّهْدِيِّ قَالَ: سَأَلَ سَعْدٌ وَ أَنَا عِنْدَهُ عَنِ الْخَمِيصَةِ- سَدَاهَا إِبْرِيسَمٌ وَ لَحْمَتُهَا مِرْعِزَّى فَقَالَ- لَا بَأْسَ بِأَنْ تُحْرِمَ فِيهَا إِنَّمَا يُكْرَهُ الْخَالِصُ مِنْهُ»
 اشکال بر این دو روایت
 در این دو روایت از حیث دلالی مناقشه شده است که واژه «انما یکره» دال بر حرمت نیست بلکه دلالت بر کراهت اصطلاحی دارد.
 و فیه:
 اولا: به قرینه اجماع و اتفاق بر حرمت باید گفت که این جمله دلالت بر کراهت دارد.
 و ثانیا: بر فرض پذیرش اینکه جمله«انما یکره» دلالت بر کراهت داشته باشد اما در اینجا قرینه ای وجود دارد که مراد کراهت نیست زیرا همانطور که اشاره شد در ما نحن فیه ادله در مقام بیان حکم تکلیفیه نیستند بلکه در مقام بیان شرطیت می باشند.
 اما علت اینکه ما گفتیم این دو روایت موید می باشند نه دلیل بخاطر این است که سندا این دو روایت ضعیف می باشند حدیث 1 ضعیف است بخاطر سهل بن زیاد و حدیث 3 ضعیف است زیرا اگر چه طریق مرحوم صدوق به ابوالحسن نهدی صحیح است لکن خود ابوالحسن نهدی اما مهمل و اما متروک و توثیق نشده است.
 و یؤید ما ذکرنا را مفهوم روایت:
 المصدر ص: 366 باب 33 ح 1 «مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ وَ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى وَ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع الْمَرْأَةُ تَلْبَسُ الْقَمِيصَ تَزُرُّهُ عَلَيْهَا وَ تَلْبَسُ الْحَرِيرَ وَ الْخَزَّ وَ الدِّيبَاجَ فَقَالَ نَعَمْ لَا بَأْسَ بِهِ وَ تَلْبَسُ الْخَلْخَالَيْنِ وَ الْمَسَكَ‌»
 المصدر ص: 367 ح 3«وَ عَنْهُمْ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَوْ غَيْرِهِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ الْحُصَيْنِ عَنْ أَبِي عُيَيْنَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ مَا يَحِلُّ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَلْبَسَ وَ هِيَ مُحْرِمَةٌ فَقَالَ الثِّيَابُ كُلُّهَا مَا خَلَا الْقُفَّازَيْنِ وَ الْبُرْقُعَ وَ الْحَرِيرَ قُلْتُ أَ تَلْبَسُ الْخَزَّ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَإِنَّ سَدَاهُ إِبْرِيسَمٌ وَ هُوَ حَرِيرٌ قَالَ مَا لَمْ يَكُنْ حَرِيراً خَالِصاً فَلَا بَأْس‌»
 مفهوم جمله« تَلْبَسُ الْحَرِيرَ» این است که لبس حریر بر مرد جایز نیست زیرا امام در خصوص زن فرموده اند جایز است.
 گفتیم موید است بخاطر اینکه مفهوم لقب حجت نیست.

BaharSound

www.baharsound.ir, www.wikifeqh.ir, lib.eshia.ir

logo