درس طب استاد ضیائی
88/07/15
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: آفتاب سوختگی
یکی از اقسام اگزما آفتاب سوختگی است که بر اثر قرار گرفتن طولانی در زیر آفتاب ایجاد می شود پیک نور خورشید از ده صبح تا چهار بعد از ظهر می باشد. نور خورشید به سبب دارا بودن اشعه ی ما وراء بنفش سلول های لایه ی خارجی را تخریب کرده و به عروق کوچک خونی که زیر پوست است آسیب می رساند. آفتاب سوختگی گاه موجب تاول های شدید پوستی می شود.
فرد مبتلا شده باید از نور خورشید پرهیز کند و به سایه رود. دوم اینکه دوش آب سرد بگیرد. از فشار آوردن به پوست آفتاب سوخته پرهیز کند. در موارد آفتاب سوختگی خفیف می توان از لوسیون کالامین استفاده کرد و یا در محل ماست طبیعی مالید.
در موارد شدید باید مراقب تاول های پوستی بود و آنها را نترکاند زیرا عفونی شده ضریب بهبودی را کم می کنند.
برای جلوگیری از آفتاب سوختگی باید کرم های ضد آفتاب نیم ساعت قبل از رفتن زیر آفتاب بر پوست مالیده شود هر سانتی متر مربع از پوست به دو گرم از آن کرم احتیاج دارد.
اگر محل آفتاب سوختگی درد دارد از داروهای مسکن مانند آسپرین می توان استفاده کرد. در آفتاب سوختگی شدید باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.
مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ: الْكَمَالُ كُلُ الْكَمَالِ التَّفَقُّهُ فِي الدِّينِ وَ الصَّبْرُ عَلَى النَّائِبَةِ وَ تَقْدِيرُ الْمَعِيشَةِ.[1]
یعنی اگر کسی بخواهد تمامی کمالات را یک جا داشته باشد باید اولا دین شناس باشد و شناخت عمیق نسبت به دین داشته باشد.
دیگر اینکه در سختی ها و بلاها صبر و شکیبایی داشته باشد.
سوم اینکه در زندگی اندازه گیری صحیح و تقدیر معیشت داشته باشد.
در روایت است که تمام زیبایی ها در کنترل زبان و استعمال به جای عقل است. یعنی انسان باید به موقع سخن بگوید و خوب سخن بگوید و نرم زبان باشد و ایجاد فتنه نکند و خوبی ها و ارزش ها را بیان و تثبیت کند. در کتب اسلامی سه هزار روایت در مورد زبان است.
همچنین انسان باید عقل را به کار بیندازد و الا دنیا و آخرت خود را خراب می کند.
از نوزادی تا یک سالگی باید نیاز نوزاد سریع برآورده شود و الا عوارض جسمی و روانی در کودک ایجاد می شود.
از یک سالگی تا هفت سالگی باید به نیاز واقعی کودک با اندکی تأخیر (مانند 4 تا 5 دقیقه تأخیر) پاسخ داده شود تا کودک بداند که برای آنچه می خواهد باید تلاش کند و لوس بار نیاید.
از 7 تا 14 سالگی دوره ی آموزش صحیح کودک است. از جمله باید به او عقل معاش را آموزش داد تا طرز چگونه خرج کرد و پس انداز و مانند آن را فرا گیرد.
از سن 14 تا 21 سالگی زمان یادگیری مهارت های عملی در زندگی اجتماعی است. از این رو باید با فرزندان مشورت کرد تا شخصیت واقعی او تثبیت و بازسازی شود.
در روایت است که تا هیجده سالگی عقل و حماقت گه گاه بر یکدیگر غلبه می یابد و بعد از آن هر کدام که توان بیشتری دارد بر او مسلط می شود.
از هجده تا 24 سالگی دوره ی آزمایش و خطا است و باید با فرزندان و افراد در این سن همراهی کرد و باید عیوب و نواقص فرد را با زبانی نرم به او گوشزد کرد. مثلا طرز مصرف پول و هزینه را به او تذکر داد و او را از اسراف و تبذیر برحذر داشت.
از 24 تا 32 سالگی زمان تثبیت کار و شغل است و باید او کار صحیح را ادامه دهد تا هم خودش و دیگران بدانند چه کاره است.
از سن 32 تا 40 سالگی زمان تجربه و پختگی است. از امیر مؤمنان علی علیه السلام روایت است که بزرگترین استاد برای یک فرد تجربه ی صحیح است. در روایت است که وقتی انسان به چهل سالگی می رسد چون عقلش کامل می شود خداوند نیز بر او سخت می گیرد.
از سن 40 سالگی تا 60 سالگی دوره ی کارآفرینی می باشد. افراد در این زمان است که در بازار اعتبار می یابند و اگر قابل اعتماد باشند مردم نیز به آنها اعتماد می کنند. انسان در این دوره اگر حرفه و کار و استعدادی دارد باید آنها را به کار بگیرد و افراد دیگر را تربیت کند.
از 60 تا 70 سالگی دوره ی انتقال مهارت های زندگی و شغلی به دیگران است. جوانان نباید تصور کنند که پیرمردها دارند در کارهای ایشان دخالت می کنند بلکه این زمان زمانی است که باید از آنها بهره برداری کنند. کار انسان در عرض یک دقیقه از آنها نکته ای یاد می گیرد که اگر خودش قرار بود آنها را تجربه کند می بایست چندین سال از زندگی اش را صرف می کرد. به این دلیل در روایت است که بهترین جوانان شما کسانی هستند که به بزرگسالان و کبار تمسک کنند.
از سن 70 تا 80 سالگی زمان نظارت بر امور خود و دیگران است.
از سن 80 به بعد در علوم اسلامی، انسان می تواند همچنان سالم باشد و به کار و نظارت و امورات خود و مانند آن مشغول باشد. انسان باید بداند که تا خداوند نخواهد اجل کسی نمی رسد.
انسان اگر عقل معاش نداشته باشد هم پرکار است و هم به سبب عدم داشتن برنامه وقت خود را تلف می کند و از این شاخه به آن شاخه می پرد و هدفمند عمل نمی کند. گاه انسان در مدتی کوتاه کلی کار می کند و بعد خسته می شود و مدتی آن را کنار می گذارد.
گاه انسان در خیال خودش سعی می کند در کمترین زمان پولدار شود و در نتیجه به احتکار، ربا، گران فروشی و موارد دیگر مبتلا می شود. گاه انسان هرچند پول دارد ولی بخیل است و به دیگران نمی دهد.
یکی از اقسام اگزما آفتاب سوختگی است که بر اثر قرار گرفتن طولانی در زیر آفتاب ایجاد می شود پیک نور خورشید از ده صبح تا چهار بعد از ظهر می باشد. نور خورشید به سبب دارا بودن اشعه ی ما وراء بنفش سلول های لایه ی خارجی را تخریب کرده و به عروق کوچک خونی که زیر پوست است آسیب می رساند. آفتاب سوختگی گاه موجب تاول های شدید پوستی می شود.
فرد مبتلا شده باید از نور خورشید پرهیز کند و به سایه رود. دوم اینکه دوش آب سرد بگیرد. از فشار آوردن به پوست آفتاب سوخته پرهیز کند. در موارد آفتاب سوختگی خفیف می توان از لوسیون کالامین استفاده کرد و یا در محل ماست طبیعی مالید.
در موارد شدید باید مراقب تاول های پوستی بود و آنها را نترکاند زیرا عفونی شده ضریب بهبودی را کم می کنند.
برای جلوگیری از آفتاب سوختگی باید کرم های ضد آفتاب نیم ساعت قبل از رفتن زیر آفتاب بر پوست مالیده شود هر سانتی متر مربع از پوست به دو گرم از آن کرم احتیاج دارد.
اگر محل آفتاب سوختگی درد دارد از داروهای مسکن مانند آسپرین می توان استفاده کرد. در آفتاب سوختگی شدید باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.
مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ: الْكَمَالُ كُلُ الْكَمَالِ التَّفَقُّهُ فِي الدِّينِ وَ الصَّبْرُ عَلَى النَّائِبَةِ وَ تَقْدِيرُ الْمَعِيشَةِ.[1]
یعنی اگر کسی بخواهد تمامی کمالات را یک جا داشته باشد باید اولا دین شناس باشد و شناخت عمیق نسبت به دین داشته باشد.
دیگر اینکه در سختی ها و بلاها صبر و شکیبایی داشته باشد.
سوم اینکه در زندگی اندازه گیری صحیح و تقدیر معیشت داشته باشد.
در روایت است که تمام زیبایی ها در کنترل زبان و استعمال به جای عقل است. یعنی انسان باید به موقع سخن بگوید و خوب سخن بگوید و نرم زبان باشد و ایجاد فتنه نکند و خوبی ها و ارزش ها را بیان و تثبیت کند. در کتب اسلامی سه هزار روایت در مورد زبان است.
همچنین انسان باید عقل را به کار بیندازد و الا دنیا و آخرت خود را خراب می کند.
از نوزادی تا یک سالگی باید نیاز نوزاد سریع برآورده شود و الا عوارض جسمی و روانی در کودک ایجاد می شود.
از یک سالگی تا هفت سالگی باید به نیاز واقعی کودک با اندکی تأخیر (مانند 4 تا 5 دقیقه تأخیر) پاسخ داده شود تا کودک بداند که برای آنچه می خواهد باید تلاش کند و لوس بار نیاید.
از 7 تا 14 سالگی دوره ی آموزش صحیح کودک است. از جمله باید به او عقل معاش را آموزش داد تا طرز چگونه خرج کرد و پس انداز و مانند آن را فرا گیرد.
از سن 14 تا 21 سالگی زمان یادگیری مهارت های عملی در زندگی اجتماعی است. از این رو باید با فرزندان مشورت کرد تا شخصیت واقعی او تثبیت و بازسازی شود.
در روایت است که تا هیجده سالگی عقل و حماقت گه گاه بر یکدیگر غلبه می یابد و بعد از آن هر کدام که توان بیشتری دارد بر او مسلط می شود.
از هجده تا 24 سالگی دوره ی آزمایش و خطا است و باید با فرزندان و افراد در این سن همراهی کرد و باید عیوب و نواقص فرد را با زبانی نرم به او گوشزد کرد. مثلا طرز مصرف پول و هزینه را به او تذکر داد و او را از اسراف و تبذیر برحذر داشت.
از 24 تا 32 سالگی زمان تثبیت کار و شغل است و باید او کار صحیح را ادامه دهد تا هم خودش و دیگران بدانند چه کاره است.
از سن 32 تا 40 سالگی زمان تجربه و پختگی است. از امیر مؤمنان علی علیه السلام روایت است که بزرگترین استاد برای یک فرد تجربه ی صحیح است. در روایت است که وقتی انسان به چهل سالگی می رسد چون عقلش کامل می شود خداوند نیز بر او سخت می گیرد.
از سن 40 سالگی تا 60 سالگی دوره ی کارآفرینی می باشد. افراد در این زمان است که در بازار اعتبار می یابند و اگر قابل اعتماد باشند مردم نیز به آنها اعتماد می کنند. انسان در این دوره اگر حرفه و کار و استعدادی دارد باید آنها را به کار بگیرد و افراد دیگر را تربیت کند.
از 60 تا 70 سالگی دوره ی انتقال مهارت های زندگی و شغلی به دیگران است. جوانان نباید تصور کنند که پیرمردها دارند در کارهای ایشان دخالت می کنند بلکه این زمان زمانی است که باید از آنها بهره برداری کنند. کار انسان در عرض یک دقیقه از آنها نکته ای یاد می گیرد که اگر خودش قرار بود آنها را تجربه کند می بایست چندین سال از زندگی اش را صرف می کرد. به این دلیل در روایت است که بهترین جوانان شما کسانی هستند که به بزرگسالان و کبار تمسک کنند.
از سن 70 تا 80 سالگی زمان نظارت بر امور خود و دیگران است.
از سن 80 به بعد در علوم اسلامی، انسان می تواند همچنان سالم باشد و به کار و نظارت و امورات خود و مانند آن مشغول باشد. انسان باید بداند که تا خداوند نخواهد اجل کسی نمی رسد.
انسان اگر عقل معاش نداشته باشد هم پرکار است و هم به سبب عدم داشتن برنامه وقت خود را تلف می کند و از این شاخه به آن شاخه می پرد و هدفمند عمل نمی کند. گاه انسان در مدتی کوتاه کلی کار می کند و بعد خسته می شود و مدتی آن را کنار می گذارد.
گاه انسان در خیال خودش سعی می کند در کمترین زمان پولدار شود و در نتیجه به احتکار، ربا، گران فروشی و موارد دیگر مبتلا می شود. گاه انسان هرچند پول دارد ولی بخیل است و به دیگران نمی دهد.
