درس طب استاد ضیائی
88/12/11
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: دخانیات و مواد
افیونی
دخانیات مانند سیگار، پیپ، چپق، قلیون و مانند آن است و مواد افیونی مانند دود تریاک، هروئین، شیشه، ماری جوانا، بنگ و امثال آن. مواد قرص برگردان مانند اکستازی و مانند آن هستند.
این موارد افیونی و قرص های روان گردان بیش از چهار هزار نوع سم وارد بدن می شود و بیش از سی و پنج نوع سرطان بروز می کند.
شخصی که سیگاری است بایستی از عوارضی که سیگار بر بدن می گذارد آگاهی داشته باشد زیرا دود سیگار لا اقل حاوی سه ماده ی خطرناک است:
1.تار یعنی قیر این ماده به صورت ماده ای چسبنده در ریه رسوب می کند و موجب تحریک و التهاب ریه می شود. بنا بر این موجب آسم، برونشیت، آمفیزم و سرطان ریه می شود. حتی اگر کسی سیگار بکشد، کسی که در کنار آن است از آن آسیب می بیند. همچنین ترکیبات شیمیایی سمی موجود در قیر، جذب گردش خون شده از طریق کلیه ها تصفیه شده و از طریق ادرار از بدن خارج می شود. وجود قیر در ادرار که یک نوع ماده ی تحریک کننده است موجب سرطان مثانه می شود.
2.نیکوتین. این ماده موجب اعتیاد می شود که بر روی سیستم عصبی عمل کرده موجب افزایش ضربان قلب و ناهنجاری هایی در ریتم قلب می گردد. بنا بر این موجب بیماری آریتمی قلب می شود.
3.مونواکسیدکربن. این ماده از طریق دود سیگار جذب خون شده و موجب کاهش توانایی گلوبولهای قرمز خون برای حمل اکسیژن می شود زیرا مقدار چسبندگی گاز مزبور به گلوبول قرمز خون شصت برابر بیشتر از چسبندگی اکسیژن به آن است. بنا بر این اگر به حبابچه های ریه متصل شود دیگر اکسیژن جذب بدن نمی شود و فرد بدون اینکه متوجه شود از دنیا می رود. وقتی اکسیژن به مقدار بسیار کم دریافت شود سبب می شود که مونواکسید کربن عروق قلبی را مسدود کند که نتیجه ی آن سکته ی قلبی است.
بنا بر این پدران و زنان حامله و شیرده اگر سیگار بکشند، سبب می شود که مواد بالا در زن حامله حتی به جفت جنین منتقل شده و جفت، منقبض شود و اکسیژن و مواد غذایی به مقدار کمتری به جنین برسد در نتیجه رشد جنین به خوبی انجام نمی شود و نواقص و نارسایی هایی در جنین بروز می کند. بنا بر این اکثر زنان سیگاری بعد از حاملگی بچه هایی که غالبا کم وزن هستند به دنیا می آورند.
باید از توان افراد نهایت استفاده کرد و نگذاشت که افرادی که درس خوان هستند از کشور خارج شوند. در آمریکا و اروپا حدود دویست هزار نفر متخصص ایرانی هستند که پنج هزار نفر آنها دکتر هستند و بودجه ی آنها در ایران پرداخت شده است ولی هنگام بهره وری به خارج رفته اند. نباید گذاشت که توان علمی کشور پائین آید تا این افراد خارج شوند.
همچنین زحمت به دنیا آوردن فرزند و بزرگ کردن آنها بر عهده ی پدر و مادر است ولی گاه وقتی فرزند بزرگ می شود دشمنان و اجانب آنها را جذب خود می کنند.
بنا به فرمایش امام صادق علیه السلام اگر برای دختر یا پسر به خواستگاری می رویم باید طرف چهار صفت را دارا باشد:
1.دیندار باشد.
2.خوش اخلاق باشد.
3.سخاوتمند باشد.
4.عفیف و پاکدامن باشد.
در روانشناسی بالینی می گویند گاه خطاهای حالی داریم مثلا پسر یا دختر می گویند: همسر من اگر فقط صداقت داشته باشد کافی است. این حرف غلط است و باید صفات دیگر را نیز مد نظر قرار داد. هرچند در ابتدای ازدواج محبت وجود دارد ولی در ادامه ممکن است بدبینی رخ دهد. بنا بر این باید هر چهار صفت مزبور در روایت بالا را در نظر گرفت.
زندگی سالم و شاداب بر دو پایه استوار است: یکی پایداری و صبر است و دیگر رضایتمندی و خوشنودی از مقدار امکانات موجود و مقدار توان یکدگر و رضایتمندی از کارهای یکدگر است.
باید دقت داشت که باید اهل گذشت و بخشش به جا بود اگر کسی در جای مناسب گذشت کند از احساس خوشآیندی برخوردار خواهد بود.
اما گاه بخشش موجب جری شدن فرد می شود که در این صورت نباید عفو کرد.
انسان نباید همواره به مصلحت شخصی خود فکر کند و الا نمی تواند از کار جمعی و عقل جمعی بهره بگیرد. بنا بر این باید از مصلحت های شخصی گذشت تا همگرایی شخصی پدید آید.
دیگر اینکه باورهای غلط سبب مطرح شدن خواسته های غلط است که در نتیجه رفتارهای غلط از انسان سر می زند. خواسته های نابجا موجب ناهنجاری، توقع بیجا و خشونت می شود. از هر کس باید به اندازه ی توان و قابلیت خودش انتظار داشت. مثلا شوهر از همسرش انتظار دارد که مانند مادرش باشد که امکان پذیر نیست. مادر نسبت به فرزند همواره دست دهنده دارد و بخشش و عفو دارد ولی در نظام زناشویی انسان هم باید دهنده باشد و هم گیرنده. مثلا زن و شوهر هر دو باید عفو داشته باشد و هر دو باید به هم محبت کنند و مانند آن.
اگر محبت در میان زن و شوهر طرفینی نباشد بلکه فقط یک نفر اهل عفو و بخشش باشد توازن در محیط خانواده و محبت که باید طرفینی باشد از بین می رود.
باید شروع ازدواج با عقل باشد ولی ادامه ی آن با عشق حلال.
همان گونه که خداوند در قرآن می فرماید: ﴿وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ﴾[1] انسان نیز باید از کثیری از خطاهای دیگران چشمپوشی کند.
انسان باید در تربیت فرزند آنها را به زمان خود فرزند تربیت کند نه به زمان خودش بنا بر این باید از تکنولوژی های جدید استفاده کرد و در عرض آن طرز استفاده ی صحیح را نیز به کودک آموخت.
ازدواج نباید زورکی باشد بلکه باید طرفین به هم علاقه داشته باشند تا بتوانند زندگی مشترک خود را شروع نمایند.
عفو باید در جایی باشد که فرد جری نشود و یا ظالم نباشد و الا انسان با این کار نهی منکر را کنار گذاشته است.
همچنین هنگام عفو و گذشت باید سریع گذشت کرد و نباید مانند عقده ای ها عفو و بخشش را به تأخیر انداخت.
ازدواج یک نوع تکامل رشدی است و نباید زن و شوهر به یکدگر به چشم کارگر و خدمتکار نگاه کنند.
یکی از مهارت های زندگی این است که فرد نسبت به خودش آگاهی داشته باشد. مثلا باید ببیند شجاعت دارد یا نه، نرم خو و صادق هست یا نه. بعد انسان باید به فکر نقص و ضعف خودش باشد و به دنبال صفات منفی دیگران نباشد. این نکته را باید در زندگی مشترک نیز در نظر داشت و مثلا شوهر باید به فکر صفات خود باشد و خود را اصلاح کند نه اینکه ضعف های طرف مقابل را به رخ خود بکشد و توانایی هایی را که در طرف مقابل نیست را از او بخواهد.
دخانیات مانند سیگار، پیپ، چپق، قلیون و مانند آن است و مواد افیونی مانند دود تریاک، هروئین، شیشه، ماری جوانا، بنگ و امثال آن. مواد قرص برگردان مانند اکستازی و مانند آن هستند.
این موارد افیونی و قرص های روان گردان بیش از چهار هزار نوع سم وارد بدن می شود و بیش از سی و پنج نوع سرطان بروز می کند.
شخصی که سیگاری است بایستی از عوارضی که سیگار بر بدن می گذارد آگاهی داشته باشد زیرا دود سیگار لا اقل حاوی سه ماده ی خطرناک است:
1.تار یعنی قیر این ماده به صورت ماده ای چسبنده در ریه رسوب می کند و موجب تحریک و التهاب ریه می شود. بنا بر این موجب آسم، برونشیت، آمفیزم و سرطان ریه می شود. حتی اگر کسی سیگار بکشد، کسی که در کنار آن است از آن آسیب می بیند. همچنین ترکیبات شیمیایی سمی موجود در قیر، جذب گردش خون شده از طریق کلیه ها تصفیه شده و از طریق ادرار از بدن خارج می شود. وجود قیر در ادرار که یک نوع ماده ی تحریک کننده است موجب سرطان مثانه می شود.
2.نیکوتین. این ماده موجب اعتیاد می شود که بر روی سیستم عصبی عمل کرده موجب افزایش ضربان قلب و ناهنجاری هایی در ریتم قلب می گردد. بنا بر این موجب بیماری آریتمی قلب می شود.
3.مونواکسیدکربن. این ماده از طریق دود سیگار جذب خون شده و موجب کاهش توانایی گلوبولهای قرمز خون برای حمل اکسیژن می شود زیرا مقدار چسبندگی گاز مزبور به گلوبول قرمز خون شصت برابر بیشتر از چسبندگی اکسیژن به آن است. بنا بر این اگر به حبابچه های ریه متصل شود دیگر اکسیژن جذب بدن نمی شود و فرد بدون اینکه متوجه شود از دنیا می رود. وقتی اکسیژن به مقدار بسیار کم دریافت شود سبب می شود که مونواکسید کربن عروق قلبی را مسدود کند که نتیجه ی آن سکته ی قلبی است.
بنا بر این پدران و زنان حامله و شیرده اگر سیگار بکشند، سبب می شود که مواد بالا در زن حامله حتی به جفت جنین منتقل شده و جفت، منقبض شود و اکسیژن و مواد غذایی به مقدار کمتری به جنین برسد در نتیجه رشد جنین به خوبی انجام نمی شود و نواقص و نارسایی هایی در جنین بروز می کند. بنا بر این اکثر زنان سیگاری بعد از حاملگی بچه هایی که غالبا کم وزن هستند به دنیا می آورند.
باید از توان افراد نهایت استفاده کرد و نگذاشت که افرادی که درس خوان هستند از کشور خارج شوند. در آمریکا و اروپا حدود دویست هزار نفر متخصص ایرانی هستند که پنج هزار نفر آنها دکتر هستند و بودجه ی آنها در ایران پرداخت شده است ولی هنگام بهره وری به خارج رفته اند. نباید گذاشت که توان علمی کشور پائین آید تا این افراد خارج شوند.
همچنین زحمت به دنیا آوردن فرزند و بزرگ کردن آنها بر عهده ی پدر و مادر است ولی گاه وقتی فرزند بزرگ می شود دشمنان و اجانب آنها را جذب خود می کنند.
بنا به فرمایش امام صادق علیه السلام اگر برای دختر یا پسر به خواستگاری می رویم باید طرف چهار صفت را دارا باشد:
1.دیندار باشد.
2.خوش اخلاق باشد.
3.سخاوتمند باشد.
4.عفیف و پاکدامن باشد.
در روانشناسی بالینی می گویند گاه خطاهای حالی داریم مثلا پسر یا دختر می گویند: همسر من اگر فقط صداقت داشته باشد کافی است. این حرف غلط است و باید صفات دیگر را نیز مد نظر قرار داد. هرچند در ابتدای ازدواج محبت وجود دارد ولی در ادامه ممکن است بدبینی رخ دهد. بنا بر این باید هر چهار صفت مزبور در روایت بالا را در نظر گرفت.
زندگی سالم و شاداب بر دو پایه استوار است: یکی پایداری و صبر است و دیگر رضایتمندی و خوشنودی از مقدار امکانات موجود و مقدار توان یکدگر و رضایتمندی از کارهای یکدگر است.
باید دقت داشت که باید اهل گذشت و بخشش به جا بود اگر کسی در جای مناسب گذشت کند از احساس خوشآیندی برخوردار خواهد بود.
اما گاه بخشش موجب جری شدن فرد می شود که در این صورت نباید عفو کرد.
انسان نباید همواره به مصلحت شخصی خود فکر کند و الا نمی تواند از کار جمعی و عقل جمعی بهره بگیرد. بنا بر این باید از مصلحت های شخصی گذشت تا همگرایی شخصی پدید آید.
دیگر اینکه باورهای غلط سبب مطرح شدن خواسته های غلط است که در نتیجه رفتارهای غلط از انسان سر می زند. خواسته های نابجا موجب ناهنجاری، توقع بیجا و خشونت می شود. از هر کس باید به اندازه ی توان و قابلیت خودش انتظار داشت. مثلا شوهر از همسرش انتظار دارد که مانند مادرش باشد که امکان پذیر نیست. مادر نسبت به فرزند همواره دست دهنده دارد و بخشش و عفو دارد ولی در نظام زناشویی انسان هم باید دهنده باشد و هم گیرنده. مثلا زن و شوهر هر دو باید عفو داشته باشد و هر دو باید به هم محبت کنند و مانند آن.
اگر محبت در میان زن و شوهر طرفینی نباشد بلکه فقط یک نفر اهل عفو و بخشش باشد توازن در محیط خانواده و محبت که باید طرفینی باشد از بین می رود.
باید شروع ازدواج با عقل باشد ولی ادامه ی آن با عشق حلال.
همان گونه که خداوند در قرآن می فرماید: ﴿وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ﴾[1] انسان نیز باید از کثیری از خطاهای دیگران چشمپوشی کند.
انسان باید در تربیت فرزند آنها را به زمان خود فرزند تربیت کند نه به زمان خودش بنا بر این باید از تکنولوژی های جدید استفاده کرد و در عرض آن طرز استفاده ی صحیح را نیز به کودک آموخت.
ازدواج نباید زورکی باشد بلکه باید طرفین به هم علاقه داشته باشند تا بتوانند زندگی مشترک خود را شروع نمایند.
عفو باید در جایی باشد که فرد جری نشود و یا ظالم نباشد و الا انسان با این کار نهی منکر را کنار گذاشته است.
همچنین هنگام عفو و گذشت باید سریع گذشت کرد و نباید مانند عقده ای ها عفو و بخشش را به تأخیر انداخت.
ازدواج یک نوع تکامل رشدی است و نباید زن و شوهر به یکدگر به چشم کارگر و خدمتکار نگاه کنند.
یکی از مهارت های زندگی این است که فرد نسبت به خودش آگاهی داشته باشد. مثلا باید ببیند شجاعت دارد یا نه، نرم خو و صادق هست یا نه. بعد انسان باید به فکر نقص و ضعف خودش باشد و به دنبال صفات منفی دیگران نباشد. این نکته را باید در زندگی مشترک نیز در نظر داشت و مثلا شوهر باید به فکر صفات خود باشد و خود را اصلاح کند نه اینکه ضعف های طرف مقابل را به رخ خود بکشد و توانایی هایی را که در طرف مقابل نیست را از او بخواهد.
