درس طب استاد ضیائی
92/07/16
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: خواص فلفل
یکی از گیاهانی در روایت دارو مرکبه ی سابق آمده بود فلفل است که در این جلسه مقداری آن را توضیح می دهیم.
در دائرة المعارف گیاه درمانی تألیف فاطمه اکبری ص 239 در مورد فلفل مطالبی آمده است.
در مصرف فلفل نباید زیاده روی کرد. یک از خواص فلفل آن است که سیستم قلبی و عروقی و دستگاه گوارش را تحریک و تقویت می کند.
کسانی که مبتلا به دردهای مفصلی ناشی از رطوبت و تجمع مایعات بافتی هستند و یا مبتلا به دردهای بافتی هستند که بر اثر سن زیاد یا مزاج بلغمی ایجاد می شود می توانند از فلفل استفاده کنند.
چربی خون را نیز کاهش می دهد (مانند شوید و کدو مسمی)
مانع از انعقاد و لخته شدن خون در رگ های خونی می شود و جایگزین مناسبی برای آسپرین هشتاد میلی گرمی می شود. (البته آب، آلو بخارا، زرشک خام، تمشک، ریواس و عناب نیز رقیق کننده ی خون هستند.) دو گرم در شبانه روز کافی است و هکذا یک عدد فلفل تازه.
کسانی که گرفتگی عروق کرونل قلبی ندارند بلکه رگ هایشان سخت و سفت شده است می توانند از فلفل استفاده کنند. (مانند ماهی سفید یا قزل آلا یک یا دو بار در هفته به شکل بخارپز یا شعله ی غیر مستقیم حرارت البته باید توجه داشت که بعد از ماهی نباید خوابید و باید بعد از مصرف آن از خرما و عسل استفاده کرد. ماهی پوکی استخوان را نیز درمان می کند.)
فلفل به عنوان یک مسکن کاربرد دارد و در درمان سینوزیت التهابی مزمن نقش دارد و اگر کسی ناراحتی گوارشی ندارد و یا اگر زن حامله ویار ندارد می تواند برای بیماری فوق از فلفل استفاده کند به این گونه که یک ماه یک قاشق چایخوری از فلفل را در نصف استکان بریزد و بخورد. او تا نیم ساعت مواد زائد مختلفی از بینی اش سرازیر می شود و اشکش نیز جاری می شود و در نتیجه سینوزیت مزمن او خوب می شود.
گیاه فلفل هرچند در ابتدا سبب تحریک درد و سوزش پوست می شود ولی به مرور زمان و به تدریج درد را تسکین می دهد.
اگر کسی خشکی مفصل دارد که یا ناشی از تصلب شرایین است و ناشی از کم تحرکی و یا پرخوری و یا ازدیاد سن (مثلا مایع مفصلی اش کم نیست و مبتلا به آرتروز یا سایدگی مفصل نیست و مشکل تجمع کلاف پروتئنی در مفصل و یا جابجایی دیکس و یا کشک زانو و کشک تاندوم و مینیکس و پارگی آنها در او نیست.) او یک مشت نمک پودر سنگ نمک را با ماهیتابه ریخته با حرارت ملایم کمی تفت می دهد و بعد که داغ شد در یک کیسه ی نخی ریخته درب آن را می ریزد و روی زانو و زیر زانو بگذارد (در حالی که گرم است.) و سه چهار ساعت بگذارد بماند، بعد از آن از پماد گیاهی کَپِکس که پماد فلفل قرمز است استفاده کند و محل را کاملا ماساژ دهد. البته ممکن است فرد حساسیت پوستی داشته باشد که در نتیجه ابتدا مقداری از آن را به ابتدای ساعد بالای مچ دست بمالد و اگر تا دوازده ساعت پوستش دچار مشکلی نشد می تواند از آن استفاده کند. این کار تورم دور مفصل (که ناشی از بیماری نقرس و رسوب اسید اوریک در مفاصل است) را نیز خوب می کند.
درد ناشی از دیابت (مخصلا در اندام تحتانی مانند پا و مچ و کف پا)
یکی از عوارض سوء دیابت گردش خون ضعیف در اندام تحتانی است و اینکه رگ ها حالت تصلب پیدا می کنند و اگر خون خود را رقیق نکنند به زخم های قانقاریا مبتلا می شوند. فلفل درد ناشی از دیابت را خوب می کند.
خانم هایی که به خاطر شرایط خاص پستانشان را بر می دارند، سپس به درد مبتلا می شوند و یا از درد بعد از جراحی رنج می برند می توانند از چندین نوع فلفل مانند فلفل سیاه، سبز، قرمز و سفید استفاده کنند. همچنین می توانند از کرم های کپکس و یا کپساسین استفاده کنند. کپساسین، ماده ای است که در خود فلفل وجود دارد. این ماده درد ناشی از آرتروز و درد ناشی از التهاب مفصل و رماتیسم مفصلی را تسکین می دهد که باید آن را در محل ضماد کرد.
قوی تر از فلفل ضماد پودر سیاهدانه با عسل است که قوی ترین دارو در تسکین دردهای مفصلی است که اگر علاوه بر ضماد، یک قاشق چایخوری از سیاهدانه با عسل را بخورد بهتر است. همچنین است پودر سنجد با شیر. البته اینها کمک به عدم پیشرفتگی ساییدگی مفصل می شود و بیماری سیاتیک می شود هرچند موجب درمان کامل بیماری نمی شود.
فلفل با تحریک مایعات معده، سبب از بین بردن میکروب هایی که عامل عفونت هستند می شود. همچنین به هضم غذا کمک می کند. (مانند سیب، خرما، انار شیرین، خربزه بعد از غذا، دارچین و دارفلفل که به هضم غذا کمک می کند.)
فلفل به دلیل خاصیت ضد باکتری که دارد از اسهال ناشی از عفونت نیز جلوگیری می کند. (پوست انار برای درمان هر نوع اسهال حتی اسهال وبایی فایده دارد که یک قاشق چایخوری در یک استکان آب جوش ولرم مخلوط کرده بخورند.)
فلفل برای داروی ضد احتقان کاربرد دارد زیرا سبب رقیق شدن و نازک شدن خلط از ریه می شود. (بهتر از آن عسل رقیق شده ی صبحگاهی و آب سیب شامگاهی که مخلوط با یک قاشق مرباخوری یا پلوخوری عسل است که هر نوع خلط چسبنده را رقیق می کند.) شیر با عسل موجب برطرف شدن بیماری های اپیدمی و فراگیر می شود.
انواع عفونت ها را با سه چرک کننده ی طبیعی می توان درمان کرد و این داروها تب های ناشی از عفونت را خوب می کند:
1.عسل رقیق شده ی صبحگاهی
2.عصرانه شلغم آب پز با آب کم و یا آب شلغم با عسل
3.شب قبل از خواب مصرف آب سیب عسل.
به این سه مورد در روایات اشاره شده است.
کسانی که در محافل آزمایشی مانند مراکز اتمی، تصفیه ی آب و مانند آن کار می کنند برای اینکه دچار انواع سرطان ها نشوند باید در صبحانه یک لیوان شیر تازه ی گاو کم چرب جوشیده شده مخلوط با عسل بخورند و به سبب اینکه دچار تجمع مایعات اضافی بافتی نشوند عسل فوق باید عسل استخودوس باشد. عصرانه نیز از عسل رقیق شده با شلغم بخورند و شب نیز از آب سیب عسل استفاده کنند.
فلفل برای پیشگیری و کمک به درمان ریه مفید است زیرا بافت ریه را تقویت می کند.
یکی از گیاهانی در روایت دارو مرکبه ی سابق آمده بود فلفل است که در این جلسه مقداری آن را توضیح می دهیم.
در دائرة المعارف گیاه درمانی تألیف فاطمه اکبری ص 239 در مورد فلفل مطالبی آمده است.
در مصرف فلفل نباید زیاده روی کرد. یک از خواص فلفل آن است که سیستم قلبی و عروقی و دستگاه گوارش را تحریک و تقویت می کند.
کسانی که مبتلا به دردهای مفصلی ناشی از رطوبت و تجمع مایعات بافتی هستند و یا مبتلا به دردهای بافتی هستند که بر اثر سن زیاد یا مزاج بلغمی ایجاد می شود می توانند از فلفل استفاده کنند.
چربی خون را نیز کاهش می دهد (مانند شوید و کدو مسمی)
مانع از انعقاد و لخته شدن خون در رگ های خونی می شود و جایگزین مناسبی برای آسپرین هشتاد میلی گرمی می شود. (البته آب، آلو بخارا، زرشک خام، تمشک، ریواس و عناب نیز رقیق کننده ی خون هستند.) دو گرم در شبانه روز کافی است و هکذا یک عدد فلفل تازه.
کسانی که گرفتگی عروق کرونل قلبی ندارند بلکه رگ هایشان سخت و سفت شده است می توانند از فلفل استفاده کنند. (مانند ماهی سفید یا قزل آلا یک یا دو بار در هفته به شکل بخارپز یا شعله ی غیر مستقیم حرارت البته باید توجه داشت که بعد از ماهی نباید خوابید و باید بعد از مصرف آن از خرما و عسل استفاده کرد. ماهی پوکی استخوان را نیز درمان می کند.)
فلفل به عنوان یک مسکن کاربرد دارد و در درمان سینوزیت التهابی مزمن نقش دارد و اگر کسی ناراحتی گوارشی ندارد و یا اگر زن حامله ویار ندارد می تواند برای بیماری فوق از فلفل استفاده کند به این گونه که یک ماه یک قاشق چایخوری از فلفل را در نصف استکان بریزد و بخورد. او تا نیم ساعت مواد زائد مختلفی از بینی اش سرازیر می شود و اشکش نیز جاری می شود و در نتیجه سینوزیت مزمن او خوب می شود.
گیاه فلفل هرچند در ابتدا سبب تحریک درد و سوزش پوست می شود ولی به مرور زمان و به تدریج درد را تسکین می دهد.
اگر کسی خشکی مفصل دارد که یا ناشی از تصلب شرایین است و ناشی از کم تحرکی و یا پرخوری و یا ازدیاد سن (مثلا مایع مفصلی اش کم نیست و مبتلا به آرتروز یا سایدگی مفصل نیست و مشکل تجمع کلاف پروتئنی در مفصل و یا جابجایی دیکس و یا کشک زانو و کشک تاندوم و مینیکس و پارگی آنها در او نیست.) او یک مشت نمک پودر سنگ نمک را با ماهیتابه ریخته با حرارت ملایم کمی تفت می دهد و بعد که داغ شد در یک کیسه ی نخی ریخته درب آن را می ریزد و روی زانو و زیر زانو بگذارد (در حالی که گرم است.) و سه چهار ساعت بگذارد بماند، بعد از آن از پماد گیاهی کَپِکس که پماد فلفل قرمز است استفاده کند و محل را کاملا ماساژ دهد. البته ممکن است فرد حساسیت پوستی داشته باشد که در نتیجه ابتدا مقداری از آن را به ابتدای ساعد بالای مچ دست بمالد و اگر تا دوازده ساعت پوستش دچار مشکلی نشد می تواند از آن استفاده کند. این کار تورم دور مفصل (که ناشی از بیماری نقرس و رسوب اسید اوریک در مفاصل است) را نیز خوب می کند.
درد ناشی از دیابت (مخصلا در اندام تحتانی مانند پا و مچ و کف پا)
یکی از عوارض سوء دیابت گردش خون ضعیف در اندام تحتانی است و اینکه رگ ها حالت تصلب پیدا می کنند و اگر خون خود را رقیق نکنند به زخم های قانقاریا مبتلا می شوند. فلفل درد ناشی از دیابت را خوب می کند.
خانم هایی که به خاطر شرایط خاص پستانشان را بر می دارند، سپس به درد مبتلا می شوند و یا از درد بعد از جراحی رنج می برند می توانند از چندین نوع فلفل مانند فلفل سیاه، سبز، قرمز و سفید استفاده کنند. همچنین می توانند از کرم های کپکس و یا کپساسین استفاده کنند. کپساسین، ماده ای است که در خود فلفل وجود دارد. این ماده درد ناشی از آرتروز و درد ناشی از التهاب مفصل و رماتیسم مفصلی را تسکین می دهد که باید آن را در محل ضماد کرد.
قوی تر از فلفل ضماد پودر سیاهدانه با عسل است که قوی ترین دارو در تسکین دردهای مفصلی است که اگر علاوه بر ضماد، یک قاشق چایخوری از سیاهدانه با عسل را بخورد بهتر است. همچنین است پودر سنجد با شیر. البته اینها کمک به عدم پیشرفتگی ساییدگی مفصل می شود و بیماری سیاتیک می شود هرچند موجب درمان کامل بیماری نمی شود.
فلفل با تحریک مایعات معده، سبب از بین بردن میکروب هایی که عامل عفونت هستند می شود. همچنین به هضم غذا کمک می کند. (مانند سیب، خرما، انار شیرین، خربزه بعد از غذا، دارچین و دارفلفل که به هضم غذا کمک می کند.)
فلفل به دلیل خاصیت ضد باکتری که دارد از اسهال ناشی از عفونت نیز جلوگیری می کند. (پوست انار برای درمان هر نوع اسهال حتی اسهال وبایی فایده دارد که یک قاشق چایخوری در یک استکان آب جوش ولرم مخلوط کرده بخورند.)
فلفل برای داروی ضد احتقان کاربرد دارد زیرا سبب رقیق شدن و نازک شدن خلط از ریه می شود. (بهتر از آن عسل رقیق شده ی صبحگاهی و آب سیب شامگاهی که مخلوط با یک قاشق مرباخوری یا پلوخوری عسل است که هر نوع خلط چسبنده را رقیق می کند.) شیر با عسل موجب برطرف شدن بیماری های اپیدمی و فراگیر می شود.
انواع عفونت ها را با سه چرک کننده ی طبیعی می توان درمان کرد و این داروها تب های ناشی از عفونت را خوب می کند:
1.عسل رقیق شده ی صبحگاهی
2.عصرانه شلغم آب پز با آب کم و یا آب شلغم با عسل
3.شب قبل از خواب مصرف آب سیب عسل.
به این سه مورد در روایات اشاره شده است.
کسانی که در محافل آزمایشی مانند مراکز اتمی، تصفیه ی آب و مانند آن کار می کنند برای اینکه دچار انواع سرطان ها نشوند باید در صبحانه یک لیوان شیر تازه ی گاو کم چرب جوشیده شده مخلوط با عسل بخورند و به سبب اینکه دچار تجمع مایعات اضافی بافتی نشوند عسل فوق باید عسل استخودوس باشد. عصرانه نیز از عسل رقیق شده با شلغم بخورند و شب نیز از آب سیب عسل استفاده کنند.
فلفل برای پیشگیری و کمک به درمان ریه مفید است زیرا بافت ریه را تقویت می کند.
