< فهرست دروس

درس طب استاد ضیائی

92/07/22

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: کم خونی
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى رَفَعَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ كَانَ يَقُولُ ع إِذَا هَاجَ‌ الدَّمُ‌ بِأَحَدٍ مِنْ حَشَمِهِ قَالَ لَهُ اشْرَبْ مِنْ سَوِيقِ الْعَدَسِ فَإِنَّهُ يُسَكِّنُ هَيَجَانَ الدَّمِ وَ يُطْفِئُ الْحَرَارَةَ.[1]
اگر کسی به هیجان خون مبتلا شد از سویق عدس استفاده کند. سویق همان آرد سبوس غلات است که گاه از گندم و جو گرفته می شود که به آن سویق الحنطة و الشعیر می گویند و گاه از عدس است که به آن سویق العدس می گویند که به مقدار گودی کف دست که یک قاشق چایخوری سر پر است را می خورند گاه گفته می شود که بهتر است آن را کمی تفت دهند مانند آیت الله شیخ عباس تبریزیان در طب الرسول المصطفی و آیت الله ریشهری در بحث سویق در کتاب دانشنامه ی احادیث پزشکی و آیت الله مصطفی نورانی در کتاب طب اسلامی.
سویق عدس هیجان و غلیان خون را خوب می کند و در نتیجه فشار خون را برطرف می کند و همچنین حرارت خون و دستگاه گوارش را از بین می برد (مانند کاهو بدون سس)
اگر کسی بیماری بواسیر دارد نباید از عدس و مخصوصا پوست آن استفاده کند. اگر زنی خون حیض می بیند و خونش بند نمی آید مستحب است که صبح ناشتا سویق عدس مصرف کند.

الْخِصَالُ، عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مَرَّارٍ عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: عَلَامَاتُ الدَّمِ أَرْبَعَةٌ الْحِكَّةُ (خارش پوست) وَ الْبَثْرَةُ (جوش و دمل بر روی پست) وَ النُّعَاسُ (سرفه های مکرر بدون اینکه فرد حساسیت فصلی و یا خلط اضافی در ابتدای نای یا حنجره و پشت حلق ندارد و همچنین به حساسیت های دیگر مانند پروتئین ماست و دوغ و به بیماری های ریوی مانند سل، برونشیت، آمفیزم ریه و سرطان ریه مبتلا نیست. بلکه سرفه های آن مربوط به آلوده شدن خون است که ازعوارض آن تهوع، کوفتگی، پکری و ضعف حافظه و سرفه است. گاه فرد حتی قبل از غذا مبتلا به سکسکه می شود زیرا فرد به نارسایی قلبی نیز مبتلا شده است و گاه عطسه های مکرر که به شانزده عدد نیز بالغ می شود می زند.) وَ الدَّوَرَانُ (سرگیجه که البته گاه ممکن است به سبب فشار کم خون و یا بالا بودن چربی های مضر خون و بالا بودن آنزیم های کبدی باشد. نارسی های کبدی گاه به اسهال مداوم مبتلا می شود و رنگ مدفوع در این حال مایل به زرد است).[2]

وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ قَالَ الرضا علیه السلام: يَشُدُّ الْعَقْلَ‌ وَ يُصَفِّي‌ الدَّمَ‌.[3]
مراد از سلق برگ چغندر است نه غده ی زیر زمینی که در حدیث دیگری توضیح داده شده است.
سرکه ی طبیعی انگور عسکری نیز اگر عقل را زیاد می کند و در روایت است که مردم در ابتدای غذا نمک طعام می خورند ولی ما با سرکه شروع می کنیم. البته به مقدار یک تا دو گرم کافی است. زیاد خوردن سرکه موجب سرسوزه ی معده می شود. همان گونه که نمک طعام را در بیست و چهار ساعت نباید به بیش از شش گرم استفاده کرد. بنا بر این باید غذا را بی نمک درست کرد و قبل و بعد از غذا یک گرم نمک خورد.
همچنین اللُبان یا اللُبان الذکر که همان کندر خوراکی است عقل را زیاد می کند. مخصوصا اگر آن را مغز کنند و تلخی آن را نیز قورت دهند. زن حامله نیز به مدت چهار ماه در دوران حاملگی اگر روزی یک نخود از آن بخورد اشکال ندارد. کسانی که سنشان بالا رفته است و بلغمی مزاج هستند و یا شکم روش دائمی دارند نصف قاشق چایخوری از پودر آن مخلوط با یک قاشق غذاخوری شکر استفاده کنند.
شنبلیله نیز هم فشار خون را پائین می آورد و هم عقل را زیاد می کند. فشار خون اگر بالا رفتن احتمال سکته در فرد افزایش می یابد و یکی از علائم آن این است که اگر انسان به سجده می رود سرش ضربه می زند.
بوی خوش طبیعی نیز موجب افزایش عقل می شود چه عطریات طبیعی باشد و چه گل های طبیعی و یا مشک آهو. ادکلون و عطرهای شیمیایی هم حس شامه را ضعیف می کند و هم سلول های خاکستری مغز را کم می کند. کما اینکه اگر کسی در سرما انسان سرش را نپوشاند سلول های خاکستری مغزش کم می شود. مستحب است که این بوی خوش را به شارب که به حس شامه نزدیک است بزنند. ولی اگر از نوع مصنوعی و شمیایی بود باید به جایی بزنند که از شامه دور باشد.
زنجفیل پرورده شده در عسل طبیعی طبق روایتی از امام رضا علیه السلام عقل را تشدید می کند. باید یک قاشق غذاخوری پودر زنجفیل را در یک کیلو عسل آویشن هم زده یکی دو هفته در سایه بگذارند و یکی دو هفته یک قاشق مرباخوری از آن مصرف کند.
روزی چهارده عدد میوه ی عناب مخلوط با عسل خون را تمیز می کند.
اگر کسی کم خون است و مغز قلم استخوانش کم است از باقلای آب پز استفاده کند و روزی چهارده عدد از آن استفاده کند البته به این شرط که نسبت به باقلا حساسیت نداشته باشد یعنی کم خونی ژنتیکی فاویسم نداشته باشد.
اگر کسی هم شکم روش دارد و هم کم خون است باید روزی چهارده عدد مغز خام پسته ی تازه بخورد.
اگر کسی پلاکت خونش بالا است باید اولا حجامت کند و ثانیا از سبزی شاه تره و یا عرق آن، از عناب، زرشک کوهی، میوه ی گل نسترن استفاده کند.
اما اگر کسی پلاکت خونش (که از عوامل انعقاد خون است) پائین می باشد و می خواهد آن را بالا ببرد تخم یونجه با تخم سیاه دانه را به مقدار مساوی مخلوط می کنند و هر روز از آن بین یک قاشق چایخوری تا یک قاشق مرباخوری جویده و قورت دهد.
اگر کسی به کمبود شدید پروتئین خون مبتلا است اولا صبحانه از شیر عسل یا شیر خرما یا حلیم گندم گوشت استفاده کند (هر روز یکی از آنها را) ثانیا در وسط روز یک قاشق چایخوری تا یک قاشق مرباخوری (سن های بالاتر تا یک قاشق غذاخوری) مخلوط شیره ی خرما، توت و انگور که به نسبت مساوی مخلوط شده باشد مصرف کند. می توان قدرت آن را با عرق یا عصاره ی بادرنجبویه زیاد کرد تا اثر بخشی آن بیشتر شود مخصوصا اگر کسی گلبول های سفید خونش کم است می تواند از بادرنجبویه استفاده کند. اگر کسی علاوه بر اینها به تصلب شرائین مغز مبتلا شده باشد (بیماری ام است) می تواند از بادرنجبویه استفاده کند. ثالثا، ظهر به مدت چهل روز یک خوشه انگور را جویده و با هسته بخورد. رابعا بعد از ناهار هفت عدد خرما به همراه عدد بادرنجبویه و خامسا عصرانه آب یا رب انار شیرین را بخورد. رب انار جلوی لکنت زبان را نیز می گیرد. نباید به بچه های شش ماه تمام تا دوسالگی موز داد که هم لکنت زبان را زیاد می کند و هم بچه را به عقب ماندگی ذهنی مبتلا می کند حتی اگر موز نارس و نیمه نارس باشد موجب خارش شدید پوست می شود زیرا حاوی دو نوع سم است. سادسا شب قبل از خواب هفت عدد خرما و یک عدد سیب درختی شیرین مصرف نماید. این شش مورد کمبود آلبومین و پروتئین خون را جبران می کند.

BaharSound

www.baharsound.ir, www.wikifeqh.ir, lib.eshia.ir

logo