درس طب استاد ضیائی
93/07/09
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: مشخصات خورشید
و کهکشان ها
دانشمندان مختلفی از جمله آیزاکسیموف (دانشمند روسی) در کتاب شناخت مقدماتی ستارگان و در کتاب ستارگان مطالبی در مورد خورشید گفته است.
ذرات نئوترینو از ذرات نور سریع تر حرکت می کنند بنا بر این نظریه ی انیشتین که نظریه ی نوری است که می گوید بالاتر از سرعت نور (سیصد هزار کیلومتر در ثانیه) سرعتی نداریم الا ماده تبدیل به انرژی می شود مردود می شود.
دمای قلب خورشید چهارده میلیون درجه سانتی گراد است که هسته ها با هم جوش می خورند. گاه سخن از جوش هسته ای است و گاه سخن از ذوب هسته ای. با جوش هسته ای ذرات تبدیل به هلیوم می شوند.
عمر دنیا و عمر عالم سیزده میلیارد و نیم سال است. بیشترین عنصر موجود در عالم هیدروژن است. عمر خورشید تا کنون چهار و هفت دهم میلیارد سال است و همین مقدار می تواند بعد از این عمر کند.
خورشید در هر ثانیه یک میلیون تن مواد خود را توسط شراره های خود به بیرون می ریزد هر روز چهار و نیم میلیون تن مواد سوختنی می سوزد.
در هر ثانیه صد میلیارد انرژی حرارتی سوخته می شود که برابر است با صد میلیارد تی ان تن که همزمان با هم منفجر شود.
ستاره ها از جمله خورشید عنصر ساز هستند ولی سیاره ها از جمله سیاره های منظومه ی شمسی مانند زمین و اقمار آنها عنصر ساز نیستند. بنا بر این سطح ستارگان گازی است ولی در درون آنها فلز آهن بسیار است.
زبانه های خورشیدی شعله های مستقیم هستند که از سطح خورشید به فضا پرت می شوند. اما شعله هایی که از خورشید ساطع می شود ولی قوس دار است به آنها شراره می گویند که ارتفاع آنها حدود ششصد و چهل و پنج هزار کیلومتراست. یعنی پنجاه تا کره ی زمین در آن جای می گیرد. حال تصور کنید که انسان چقدر ضعیف است که از این فاصله اگر در نور خورشید قرار گیرد بدنش آفتاب سوخته می شود.
در جوش هسته ای هیدروژن تبدیل به هلیوم و بعد تبدیل به فوتون که پرتو نوری است تبدیل می شود. نوری که الآن در فضا است مربوط به یک میلیون و هشت روز قبل است زیرا یک میلیون سال طول می کشد تا این نور از قلب خورشید به ظاهر آن بیاید و بعد هشت روز طول می کشد که از خورشید به ما برسد.
انرژی یک ثانیه از یک شراره ی خورشیدی معدل ده هزار میلیون بمب هیدروژنی است.
لکه های کوچک خورشیدی که روی خورشید است شش برابر کره ی زمین حجم دارد.
از مستحبات نماز شب این است که انسان وارد فضای باز شود و ستارگان را نگاه کند و این آیه را تلاوت نماید: ﴿الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ﴾[1]
تولد ستاره های در سحابی ها رخ می دهد. در اثر گرانش و جاذبه های گازهای سبک، هیدروژن به هم می چسبد و ستاره رخ می دهد. همچنین از انتشار ستاره های غول پیکر ستاره های دیگر تولید می شوند.
هشتاد درصد خورشید هیدروژن است و بیست درصد آن هلیوم می باشد. همچنین هفتاد و پنج درصد بدن آب است که اکثر آب هیدروژن می باشد. بنا بر این انسان که روی زمین است با مقدار هیدروژنی که دارد با خورشید سنخیت دارد.
در هر ثانیه در عالم یک انفجار ابرستاره ای رخ می دهد.
هر آنچه در بدن است از زمین گرفته شده است و آنچه در زمین است محتاج به خورشید است. انسان همواره مخلوق و گدا است و نباید خود را با غنی بالذات مقایسه کند و مانند فرعون ادعای خدایی کند.
بعد از عمر یک ستاره، ستاره تبدیل به غول قرمز شده و منفجر می شود و تبدیل به توده های گازی سفید که کوتوله نامیده می شوند می شود. جرم گاه سبک است و گاه نیمه سنگین و گاه سنگین و گاه فوق سنگین.
در اجرام فوق سنگین اگر به مقدار یک حبه قند اگر گرفته شود به وزن زمینی معادل صد میلیارد تن است. این جرم فوق سنگین مربوط به ستاره ی مرده است.
سیاه چاله های فضایی چیزهایی هستند که ستاره های را می بلعند زیرا گرایش آنها فوق العاده قوی است. چون نور و فوتون از آن عبور نمی کنند سیاه دیده می شوند. علت آن جرم فضایی و چگالی بالای سیاه چاله است که حتی نور و فوتون را در خود می گیرد. بنا بر این ستاره که به سیاه چاله نزدیک می شود کم کم بی نور می شود و بعد بلعیده می گردد.
تا کنون سیصد هزار میلیارد میلیارد ستاره تا کنون کشف شده است. با چشم غیر مسلح فقط سه هزار از آنها دیده می شود. در کهکشان راه شیری که کهکشان ما زمینی ها است حدود صد تا صد و پنجاه میلیارد ستاره وجود دارد که یکی از آنها ستاره ی خورشید می باشد.
در عالم بیش از صد هزار میلیارد کهکشان وجود دارد که یکی از آنها کهکشان راه شیری است.
در چنین عالمی که همه چیز بر طبق نظم و بر اساس اراده ی خداوند حرکت می کند اگر انسان بخواهد گردنش کشی کند نظم را خراب می کند و در نتیجه در دنیا و آخرت انگشت نما می شود.
در هیچ جای عالم، سکون وجود ندارد و همه چیز در حرکت است.
فاصله ی زمین تا ماه سیصد و هشتاد و چهار هزار کیلومتر است.
نزدیک ترین ستاره به زمین ما ستاره ای است که نورش چهار و نیم سال طول می کشد تا به زمین برسد و حجم آن هزار برابر خورشید است.
قطر کهکشان راه شیری صد و ده هزار سال نوری است. نود صورت فلکی از صد و بیست و پنج را مسلمانان کشف کرده اند.
دوردت
دورترین ستاره ای که کشف شده است سیزده و دو دهم سال نوری از زمین فاصله دارد.
از رنگ نور یک کهکشان می توان متوجه شد که از ما دور است یا نه. اگر رنگ آن قرمز باشد یعنی از ما دور است و دورتر می شود و اگر آبی باشد یعنی نزدیک است و نزدیک تر می شود.
دانشمندان مختلفی از جمله آیزاکسیموف (دانشمند روسی) در کتاب شناخت مقدماتی ستارگان و در کتاب ستارگان مطالبی در مورد خورشید گفته است.
ذرات نئوترینو از ذرات نور سریع تر حرکت می کنند بنا بر این نظریه ی انیشتین که نظریه ی نوری است که می گوید بالاتر از سرعت نور (سیصد هزار کیلومتر در ثانیه) سرعتی نداریم الا ماده تبدیل به انرژی می شود مردود می شود.
دمای قلب خورشید چهارده میلیون درجه سانتی گراد است که هسته ها با هم جوش می خورند. گاه سخن از جوش هسته ای است و گاه سخن از ذوب هسته ای. با جوش هسته ای ذرات تبدیل به هلیوم می شوند.
عمر دنیا و عمر عالم سیزده میلیارد و نیم سال است. بیشترین عنصر موجود در عالم هیدروژن است. عمر خورشید تا کنون چهار و هفت دهم میلیارد سال است و همین مقدار می تواند بعد از این عمر کند.
خورشید در هر ثانیه یک میلیون تن مواد خود را توسط شراره های خود به بیرون می ریزد هر روز چهار و نیم میلیون تن مواد سوختنی می سوزد.
در هر ثانیه صد میلیارد انرژی حرارتی سوخته می شود که برابر است با صد میلیارد تی ان تن که همزمان با هم منفجر شود.
ستاره ها از جمله خورشید عنصر ساز هستند ولی سیاره ها از جمله سیاره های منظومه ی شمسی مانند زمین و اقمار آنها عنصر ساز نیستند. بنا بر این سطح ستارگان گازی است ولی در درون آنها فلز آهن بسیار است.
زبانه های خورشیدی شعله های مستقیم هستند که از سطح خورشید به فضا پرت می شوند. اما شعله هایی که از خورشید ساطع می شود ولی قوس دار است به آنها شراره می گویند که ارتفاع آنها حدود ششصد و چهل و پنج هزار کیلومتراست. یعنی پنجاه تا کره ی زمین در آن جای می گیرد. حال تصور کنید که انسان چقدر ضعیف است که از این فاصله اگر در نور خورشید قرار گیرد بدنش آفتاب سوخته می شود.
در جوش هسته ای هیدروژن تبدیل به هلیوم و بعد تبدیل به فوتون که پرتو نوری است تبدیل می شود. نوری که الآن در فضا است مربوط به یک میلیون و هشت روز قبل است زیرا یک میلیون سال طول می کشد تا این نور از قلب خورشید به ظاهر آن بیاید و بعد هشت روز طول می کشد که از خورشید به ما برسد.
انرژی یک ثانیه از یک شراره ی خورشیدی معدل ده هزار میلیون بمب هیدروژنی است.
لکه های کوچک خورشیدی که روی خورشید است شش برابر کره ی زمین حجم دارد.
از مستحبات نماز شب این است که انسان وارد فضای باز شود و ستارگان را نگاه کند و این آیه را تلاوت نماید: ﴿الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ﴾[1]
تولد ستاره های در سحابی ها رخ می دهد. در اثر گرانش و جاذبه های گازهای سبک، هیدروژن به هم می چسبد و ستاره رخ می دهد. همچنین از انتشار ستاره های غول پیکر ستاره های دیگر تولید می شوند.
هشتاد درصد خورشید هیدروژن است و بیست درصد آن هلیوم می باشد. همچنین هفتاد و پنج درصد بدن آب است که اکثر آب هیدروژن می باشد. بنا بر این انسان که روی زمین است با مقدار هیدروژنی که دارد با خورشید سنخیت دارد.
در هر ثانیه در عالم یک انفجار ابرستاره ای رخ می دهد.
هر آنچه در بدن است از زمین گرفته شده است و آنچه در زمین است محتاج به خورشید است. انسان همواره مخلوق و گدا است و نباید خود را با غنی بالذات مقایسه کند و مانند فرعون ادعای خدایی کند.
بعد از عمر یک ستاره، ستاره تبدیل به غول قرمز شده و منفجر می شود و تبدیل به توده های گازی سفید که کوتوله نامیده می شوند می شود. جرم گاه سبک است و گاه نیمه سنگین و گاه سنگین و گاه فوق سنگین.
در اجرام فوق سنگین اگر به مقدار یک حبه قند اگر گرفته شود به وزن زمینی معادل صد میلیارد تن است. این جرم فوق سنگین مربوط به ستاره ی مرده است.
سیاه چاله های فضایی چیزهایی هستند که ستاره های را می بلعند زیرا گرایش آنها فوق العاده قوی است. چون نور و فوتون از آن عبور نمی کنند سیاه دیده می شوند. علت آن جرم فضایی و چگالی بالای سیاه چاله است که حتی نور و فوتون را در خود می گیرد. بنا بر این ستاره که به سیاه چاله نزدیک می شود کم کم بی نور می شود و بعد بلعیده می گردد.
تا کنون سیصد هزار میلیارد میلیارد ستاره تا کنون کشف شده است. با چشم غیر مسلح فقط سه هزار از آنها دیده می شود. در کهکشان راه شیری که کهکشان ما زمینی ها است حدود صد تا صد و پنجاه میلیارد ستاره وجود دارد که یکی از آنها ستاره ی خورشید می باشد.
در عالم بیش از صد هزار میلیارد کهکشان وجود دارد که یکی از آنها کهکشان راه شیری است.
در چنین عالمی که همه چیز بر طبق نظم و بر اساس اراده ی خداوند حرکت می کند اگر انسان بخواهد گردنش کشی کند نظم را خراب می کند و در نتیجه در دنیا و آخرت انگشت نما می شود.
در هیچ جای عالم، سکون وجود ندارد و همه چیز در حرکت است.
فاصله ی زمین تا ماه سیصد و هشتاد و چهار هزار کیلومتر است.
نزدیک ترین ستاره به زمین ما ستاره ای است که نورش چهار و نیم سال طول می کشد تا به زمین برسد و حجم آن هزار برابر خورشید است.
قطر کهکشان راه شیری صد و ده هزار سال نوری است. نود صورت فلکی از صد و بیست و پنج را مسلمانان کشف کرده اند.
دوردت
دورترین ستاره ای که کشف شده است سیزده و دو دهم سال نوری از زمین فاصله دارد.
از رنگ نور یک کهکشان می توان متوجه شد که از ما دور است یا نه. اگر رنگ آن قرمز باشد یعنی از ما دور است و دورتر می شود و اگر آبی باشد یعنی نزدیک است و نزدیک تر می شود.
