موضوع: عفت و پاکدامنی
انسان باید از جمیع جهات از لحاظ چشم، گوش، دست و پا، شکم و فرج پاکدامن باشد.
از رسول خدا (ص) روایت است که فرمود: وَ مَنْ قَدَرَ عَلَى امْرَأَةٍ أَوْ جَارِيَةٍ حَرَاماً فَتَرَكَهَا مَخَافَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ النَّارَ وَ آمَنَهُ مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ وَ إِنْ أَصَابَهَا حَرَاماً حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ أَدْخَلَهُ النَّار[1]
هر کسی که قدرت پیدا کند که از چهارچوب موازین عقلی و انسانی بیرون رود و بتواند به زنی تعدی و تجاوز کند ولی به یاد خداوند بیفتد و منصرف شود (و عفت به خرج دهد) خداوند متعال نیز در عوض بدن او را بر آتش جهنم حرام می کند و در روز قیامت در نهایت ایمنی از آتش و عذاب های جهنم خواهد بود و جایگاه او را بهشت قرار می دهد.
اثر وضعی اعمال بد و ناشایست اولا به خود انسان برمی گردد و ثانیا موجب تخریب جوامع را نیز فراهم می کند.
هر فیضی که به انسان می رسد از طریق واسطه ی خیر صورت می گیرد. واسطه ی خیر در دنیا چهارده معصوم هستند که سبب متصل بین ارض و سماء می باشند و مدیریت متمرکز خیر دارند و وجودشان خیر است در نتیجه گفتار، رفتار، کردار، توصیه ها و هر چیزی که از آنها سر می زند خیر است و به نفع بشر و ارتقاء آنها می باشند. دنیای خوب و مدینه ی فاضله را چهارده معصوم برای بشر فراهم می کنند.
از آن سو، هر شری که به انسان می رسد به سبب واسطه ی شر است که همان ابلیس و ذریه ی او می باشند. دومین واسطه های شر شیاطین جن هستند مانند جنیان کافر و مشرک و محارب. گاه این واسطه های شیاطین الانس می باشند مانند انسان هایی که منافق و محارب و مفسد فی الارض و مشرک به شرک جلی می باشند. این واسطه های شر گاه در درون خود فرد است که همان نفس اماره می باشند. یا مانند حدیث نفس و یا عُجب و خودپسندی و نفس مسوّله و یا نفس مدلّسه است که همه در درون فرد هستند. انسان باید به نفوس رذیله و خبیثه پشت پا زند و نباید به القائات شیطانی اینها پاسخ مثبت دهد. انسان اگر از واسطه های شر تبعیت کند شیطان زده می شود و دچار انواع بیماری های روحی می شود مثلا یکی از آنها ضدیت با ولایت حقه است که همان پشت پا زدن به واسطه ی خیر است. به این سبب انسان باید در همه ی موارد و مراتب عفیف باشد و رعایت آن در بعضی از موارد واجب بالفعل مؤکد می باشد.
مثلا اگر لقمه ی حرام به انسان می رسد این به سبب واسطه ی شر است. با لقمه ی حرام زمینه ی هر گونه گناه فراهم می شود به همین سبب در روایات است که درآمد خود را از منابع پاک و طیب قرار بده در روایتی می خوانیم:
الْحَسَنُ بْنُ فَضْلٍ الطَّبْرِسِيُّ فِي مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ، عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَالَ أَطِبْ كَسْبَكَ تُسْتَجَبْ دَعْوَتُكَ[2]
کسی که از مدیریت شر تبعیت کند فاسق بالفعل می شود و چنین فردی نمی تواند موحد باشد بنا بر این نمی تواند شیعه ی اثنی عشری واقعی باشد. انسان وقتی عفیف و پاکدامن باشد و در عفت باقی بماند می تواند از رحمت خداوند استفاده کند. عفت چشم به ندیدن صحنه های مبتذل و ریبه آمیز است. عفت گوش این است که به موسیقی های حرام گوش ندهد و این حالت را در طول عمرش ادامه دهد. همین گونه است عفت بطن و فرج و سایر موارد. باید از خداوند و چهارده معصوم که ناظر اعمال ما باشند حیا کرد و مرتکب محرمات نشد. انسان نباید خود را مانند چهارپایان بداند و کارش خورد و خوراک باشد. حتی بدتر از آن نباید لقمه ی حرام بخورد و الا دعایش مستجاب نمی شود. همچنین اعتقادات فرد سست می شود و در بدیهیات دین دچار شک و وسوسه می شود مثلا گاه در وجوب و روزه شک می کند. اگر ادامه دهد کم کم مرتد می شود. لقمه ی حرام حتی در نسل هم تأثیر می گذارد و نسل انسان را شهوت پرست و لجام گسیخته می کند کما اینکه در روایت می خوانیم:
أَحْمَدُ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَسْبُ الْحَرَامِ يَبِينُ فِي الذُّرِّيَّةِ[3]
بنا بر این حرام لقمه ای هم به فرد آسیب می رساند و هم به جامعه.
ربا خواری که در جامعه زیاد شده است چه در باب معاملات و چه در باب ربای قرضی، احتکار، کم فروشی و مانند آن همه از مصادیق حرام خوری است. حتی در روایات است که دولت های مختلف در آخر الزمان ملت های خود را از طریق احتکار تحت کنترل خود در می آورند.
در روایات است که از علائم آخر الزمان گران شدن قیمت هاست.
اکل مال یتیم، پول تقلبی، چک بی محل، عدم پرداخت خمس و زکات همه موجب حرام خوری است.
یک سری بیماری ها وجود دارد که حتی اگر شناخته شود و درمان شود ولی بعد فرد غفلت کند، آن بیماری ها بر می گردد. این بیماری ها را برگشت پذیر می گویند. این بیماری ها گاه بر اثر غدد درون ریز بدن است. مثلا کم کاری تیروئید موجب گواتر ساده و یا بیماری غم باد می شود که بر اثر کمبود ید در بدن است. اگر کسی درمان کند و یا از سبزی تره فرنگی و ذرت و یا نمک ید دار دریایی استفاده کند ولی بعد از مدتی غفلت کند و چیزهایی مصرف کند که ید بدنش کم شود این بیماری دوباره بر می گردد. بر عکس آن پرکاری تیروئید یا گواتر سمی است که آن نیز همین گونه است.
همچنین است ناراحتی های عضوی و غیر عضوی گوارشی. ترشا، تخمه، سرسوزه ی معده و رفلاکس اسید معده و مانند آن از بیماری های غیر عضوی معده است که بعد از شناسایی و درمان اگر مورد غفلت قرار گیرد دوباره عود می کند. همچنین است بیماری های عضوی معده مانند زخم معده و زخم اثنی عشر، زخم کلون، کلیت زخمی، شقاق مقعدی، بواسیر خونی، یبوست و مانند آن آنها نیز از همین قبیل است.
همچنین بیماری های اعصاب و روان از بیماری های برگشت پذیر است. مواردی چون بیماری های ضعف اعصاب، میگرن، سردردهای خوشه ای، اختلال حواس، بیماری وحشت و مانند آن از این قبیل است.
همچنین است ناراحتی های کلیه، مجاری ادراری، عفونت های دستگاه تناسلی و ادراری، عفونت کلیه، چسبندگی مجرای ادرار، خوردگی و خش آلت، بیماری سوزاک و مانند آن، زگیل تناسلی، زخم دهانه ی رحم، کثرت ترشحات و عفونت مهبلی. همه از بیماری های برگشت پذیر است.
بیماری های متابولیک مربوط به قند و چربی خون همه برگشت پذیر است.
همین گونه است بی عفتی که از بیماری های برگشت پذیر است که حتی اگر کنترل و درمان شود باز بر اثر غفلت بر می گردد.
صهیونیست بین الملل خود را جهان متمدن دانسته و ما بقی افراد جهان را وحشی می دانند و آن را دائما تکرار می کنند.
رسانه های غربی بینندگان و شنوندگان خود را در جهل قرار می دهند.
رسانه های غربی، فرهنگ تجمل گرایی را ترویج می کنندیعنی دائما نیازهای مجازی را تبلیغ می کنند که در نتیجه فرد از نیازهای طبیعی غفلت کرده و به ظاهر خوب و پوچ راغب می نمایند.
همچنین فرهنگ مصرف گرایی را در میان آنها به نوع اسراف و تبذیر رایج می کنند.
از دیگر کارهای آنها ترویج فرهنگ ابتذال است.
از دیگر کارهای آنها این است که ازدواج شرعی و قانونی در میان جوامع انجام نشود. پایه و اساس هر جامعه ای به خانواده است ولی غرب در صدد این است که این پایه را با رواج بی عفتی خراب کند. تبلیغ فیلم های غیر شرعی و امثال آن همه برای این منظور است. استمناء در پسران و استشهاء در دختران موجب حد اقل بیست و سه بیماری می شود.
ابو علی سینا در رسالة فی العشق می گوید: مرض سوداوی ینتهی الی الجنون.
کسی که استمناء می کند عبد الشهوة است نه عبد الله و چنین کسی ذلیل تر است از کسی که بنده ی یک رئیس باشد. از امیر مؤمنان علی علیه السلام روایت است که می فرماید: عبد الشهوة أذل من عبد الرق.[4]

در روایت دیگری می خوانیم:
بِإِسْنَادِ التَّمِيمِيِّ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ النَّبِيُّ ص تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ حُبِّ الْحُزْن‌[5]
یعنی به خداوند پناه ببرید از دوستی هایی که موجب حزن و پشیمانی می شود. مراد همان دوستی و لذت نامشروع و عشق شهوی حرام است.

امام علی علیه السلام می فرماید: غلبة الهوى تفسد الدين و العقل[6]
اگر انسان به جای خداپرستی به سراغ هوی پرستی برود هم دین را خراب می کند و هم عقل فعال کاربردی را خراب می نماید.

---