موضوع: منبع شناسي طب

مبحث علوم دو جور است يکبار مبحث علوم از حيث نظري است که بهش ميگوييم علوم پايه اما يکبار ميخواهيم اين علوم را در خارج پيدا کنيم بهش ميگوييم دکتري(طبابت بهتر است) يا مهندسي.

اين علوم پايه زياد است: مثل علوم پايه‌ي پزشکي. اين علوم پايه‌ي پزشکي مطالب و تحقيقات متنوعي است که هم بيمار را تشخيص دهيم و هم زمينه درمان را مهيا ميکنم.

مشخصات علوم پايه‌ي پزشکي:

    1. بيوشيمي

    2. سلولي و ملکولي

    3. علوم ژنتيک و وراثت

    4. فيزيولوژي انساني

براي علوم پايه پزشکي اولي و دومي بيشتر کارايي دارد. دوتاي ديگر خوب است و براي تشخيص بهتر لازم است.

در اين چهار نوع، گسترده ترين مباحث علوم پايه در بيوشيمي است و زيرمجموعه‌ي بيوشيمي شناخت انواع داروهاي شيمي درماني، گياه درماني، نانوتکنولوژي ها، داروهاي هوشمند و ملکولي،. ساخت دارو، طول عمر دارو، اثرات سوء دارو و...است. لذا يکي از علوم پايه‌ي پزشکي در بيوشيمي بحث فارماکولوژي(داروشناسي) است.

ژنتيک در پزشکي جايگاه واقعي طبابت ندارد. يعني کسي دکتراي ژنتيک دارد به او مطب نميدهند. در ظاهرنقشي در درمان ندارد بلکه صرفا مؤسسه تحقيقاتي است.

در بحثهاي سلولي و ملکولي قبلا گفته ايم و از کافي ج1 و ج8 در بحث باکتري هاي مفيد و مضر، ويروس هاي مفيد و مضر، باسيل ها و....مطالبي بيان کرده ايم.

فيزيولوژي هم مربوط به بحثهاي ساختارشناسي است که يکيش ساختار بدن انسان(فيزيولوژي انسان) است. اين به پزشکي عمومي نزديک است اما متخصص يا فوق تخصص نيست.

کسي که بخواهد اصطلاح شناسي کند محتاج علوم پايه است مخصوصا بيوشيمي و سلولي ملکولي. منبع مشهور در فيزيولوژي انسان «فيزيولوژي گايتون» است که در ساختار شناسي بدن انسان است.

در بحث هاي سلولي و ملکولي دو کتاب مشهور است. يکيش کتاب تخصصي سلولي و ملکولي «آلبرتس» است که بر اساس تاريخ کشفها(کشف بيماري، کشف دارو، دکتر کاشف و...) تأليف شده است. اما دومي(که اسمش را نياوردم) بر اساس شکل و شيوه‌ي آزمايش ها تدوين شده است.

کتابهاي ديگري هم هست که بر اساس شکل و شيوه هاي آزمايشگاهي تدوين شده است مثل «جاوز و آدلبرک و...» که ترجمه سه ايراني است از جمله دکتر اطهري.

در بيوشيمي از علوم پايه کتاب زياد است. بعنوان منبع اصلي اين سه کتاب است«استراير»، «لنين جر»، «هارپر».

بيوشيمي بيشتر با دارو سازي سروکار دارد. فيزيولوژي بيشتر با بدن سروکار دارد و بيشترين ارتباط را بيوشيمي و فيزيولوژي با پزشکي باليني و درمان دارند.

آنهايي که بيشتر کاربرد دارد «اصول طب داخلي آريسون»، «طب داخلي فرري(frri)» است.

دو کتاب ديگر هست که در طب تشخيص کاربرد دارد اما کمتر «طب داخلي جان اسميت»، «طب داخلي سيسيل».

برخي کتابها اصلا کتاب نيستند بلکه دستنامه اند براي بررسي بيماري ها. مثل «دستنامه ماسوچوست» و «دستنامه واشنگتن» .

بهترين کتاب براي شناخت تست هاي آزمايشگاهي و شناخت علائم اختصاري و کار ماده‌هاي تجزيه شده کتاب« تستهاي جامع آزمايشگاهي پاگانا» و کاربردهاي هر تست آزمايشگاهي بيان و توضيح دارد.

دو کتاب: »روش تشخيص بيماريهاي شايع به روش الگوريتمي». دومين کتاب «روش تشخيص بيماريها نويسنده هارورد فريدمن».

آناتومي (علم تشريح) بدن يعني شناخت اندام مختلف بدن مثل قلب، کليه و... اگر کارکردش را بخواهي بشناسي ميشود فيزيولوژي(ساختارشناسي) اما يکبار بحث هاي سامانه دفاعي بدن را مطرح ميکنيم که مثلا آيا فرد بيماري خود ايمني دارد يا نه؟ آيا خود سيستم خودش خودش را از بين ميبرد مثل سرطان هاي بدخيم؟

در تمام اينها در بحث درمان گاهي حالت کلينيکي است و گاهي درماني. درمان هم گاهي از نوع برگشت پذير است و گاهي غيربرگشت پذير است. در درمانها نيز گاهي شرايط عادي است و گاهي اورژانسي يا فوريت پزشکي است.

آنتي بيوتيک ها يا چرک خشک‌کن‌ها مثل آموکسي سيسيلين، آموکسي کلاو، سيفالکسين، سيفکسين، اسپکتورانت و... که هم براي کليه ها ضرر دارد و هم براي کبد. اگر مسأله اورژانسي نباشد چرا از اين موارد استفاده کنيم بلکه بايد بجايش از آنتي بيوتيک هاي طبيعي استفاده ميکنم. مثل عسل، سيب، شلغم، پياز، سير.

وقتي عسل رقيق بشود با آب يا آب ولرم خاصيت ميکروب کشي اش دو برابر ميشود. ضد قارچ است، ضد باکتري است ، ضد باسيل است، ضد آميل است.

سير ضد باکتري است، ضد قارچ است. فشار خون را پايين مي آورد، ضد تسلب شرائين است. اگر کسي غلظت خون دارد، تسلب شرائين هم دارد، ضعيف گردش خون هم دارد، آمادگي براي لخته شدن خون در مسيرهاي وريدي و شرياني هم دارد، مبتلا شده به بيماري آمبولي ريه يا آمبولي قلب يعني جابجايي لخته خون که کشنده است و ضريب عفونت هاي داخلي اش نيز زياد است؛ صبح ناشتا به مدت دو ماه هر روز يک حبه سير بخورد. بعد از دو ماه يک هفته بهش استراحت ميدهيم ببينيم سامانه دفاعي اش نرمال شده است يا نه. اگر نرمال بود که هيچ و الا يکبار ديگر اين دارو تکرار شود.

به حرف امام رضا بکنيد و هفته اي يکبار يک حبه سير قورت دهد.

يک آنتي بيوتيک بسيار قوي است که سرشاز از آنتي اکسيدان است يعني ضد سرطان.

با بسيار از عفونت ها مبارزه ميکند.

عفونتهاي باکتريايي و قارچي بدن بهبود مي يابد.

سيستم ايمني بدن به صورت چشم گيري تقويت ميشود

باعث کاهش فشار خون بالا ميشود

دردهاي مفصلي به صورت چشم گيري کاهش پيدا ميکند. (آرتروز يا روماتيسم)

بجاي استفاده از قرص «ولتارين» که فقط مسکن است نه دارو، از سير استفاده کنيم. يا در ايران برخي آمپول «کورتون» تزريق ميکنند تا درد مفصل يکي دو ماه ساکت شود. اين کورتون حداقل 16 بيماري براي بدن مي آرود. در حاليکه دين براي شما مواردي بيان کرده که کلي فايده دارد و دارو است.

مثلا عسل را صبح ناشتا با آب يا آب ولرم يا با شير بخوري که يک صبحانه کامل است. سيب را ميتواني بعد از غذا بخوري. شلغم بعنوان يک واحد غذايي يا ريز مُغَذي در بين روز يا عصرانه بخوري هم خامش هم پخته هم بخار پزش و هم آبش مفيد است. پياز بهمراه غذا ميتواني بخوري. متوسط يا کوچکتر از متوسط. اگر ازدواج کردي پياز سفيد با تخم مرغ و روغن زيتون بخور تعداد پسربچه هايت نيز زياد ميشود. اگر شرايط عادي است همان پياز بنفش يک عدد کوچيک يا متوسط در 24ساعت کافيست. ضد تسلب شرايين است.