موضوع: الماء و شربه- طب المعصومين ص353

روايات به ما فرموده است که آب آشاميدني سالم را از روي لذت بخوريد. دين ميگويد آب آشاميدني سالم بهداشتي. همه اينها را دين گفته است. دين ميفرمايد اين آب آشاميدني سالم بهداشتي بايد حلال باشد. طاهر باشد. نجس يا متنجس نباشد. اينها را علم پزشکي و طب سنتي اينها را نميفهمند

بهداشتي بودن را سالها قبل دين بيان کرده است. بهداشت فردي و اجتماعي.

يکي از مستحبات نوشيدن همين آب آشاميدني سالم بهداشتي اين است که آب را با لذت بنوشي. يعني ضمن اينکه اولش بسم الله بگويي، آخرش الحمدلله بگويي آن آب را هم با لذت بنوشي.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ: «مَنْ‌ تَلَذَّذَ بِالْمَاءِ فِي الدُّنْيَا، لَذَّذَهُ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- مِنْ أَشْرِبَةِ الْجَنَّةِ».[1]

هر کس آب آشاميدني سالم بهداشتي را با لذت بخورد خدا او را از آشاميدني هاي بهشت سيراب ميکند که با لذت بنوشد.

حالا من چه آبي بخورم؟

قَالَ أَبُو الْحَسَن(ع):‌ إِنَّ شُرْبَ الْمَاءِ الْبَارِدِ أَكْثَرُ تَلَذُّذاً.[2]

در بحث لذت حلال است. اينجا ماء الفاطر را نفرمودند. بلکه بحث استحباب را فرمودند. آب سرد عادي را فرموده اند که لذت حلالش بيشتر است.

آنکه مکروه است آب سرد تگري است. تگري يخچال يا اينکه توي آب يخ بياندازي يا اينکه برف آب شود.

خشکي صدا، سرفه هاي خشک، خش دار شدن صدا، مشکلات تارهاي صوتي، مشکلات حنجره... اينها از عوارضش است.

داخل کوزه آب ريخته شده و اين کوزه در مجاورت رطوبت، آب خنک ميشود. يا اينکه آب را داخل ظرف شيشه اي و اين ظرف را داخل يخچال گذاشته ايد اين آب خنک ميشود.

ويژگيهاي طبيب

از ديدگاه اسلام طبيب بايسيتي:

    1. عليم باشد

    2. حکيم باشد

    3. رئوف باشد

    4. مجرب باشد

    5. ضامن

    6. شافي باشد

    7. صابر باشد. آخرين ورژن هاي آمريکايي ميگويد بيمار که مي آيد مطب، پزشک فقط 6 ثانيه گوش ميکند. اين بخاطر اين است که نگاه ها به پزشکي صرفا مادي است. نگاهش به جيب فرد است. اخلاق پزشکي آنگونه اي که بايد باشد نيست.

    8. طبيب بايد معلم باشد. در ضمن اين که بيمارش را مداوار ميکند هدايتش هم بکند.

    9. طبيب بايد عاقل باشد

    10. بايد دوار باشد. نبايد منتظر باشد برايش اتاقي مهيا شود. بلکه او بايد دنبال مريض باشد.

    11. مؤمن باشد. يعني باور صحيح داشته باشد که اين دارو که تجويز ميکند دواي واقعي فرد است نه اينکه بر اساس تجريه و حدس و گمان باشد

    12. داراي رحمت باشد. نسبت به مريض مهربان باشد . نه که شخصيت مريض را خراب کند.

رئوف دلسوزي مستمر است. زيرا طبيب اسلامي کسي است که پيگير بيمارش است. اما طبيب غربي اينگونه نيست

خداوند رئوف به عباد است و هر کاري کرده است تا من به بهشت بروم. طبيب بايد به اين سنت الهي اقتدا کند

توي تب شديد اگر به فرد پني سيلين بزنيد فلجي مي آورد. اول بايد تب فرد را پايين آورد. مثلا آمپول تب، يا حنا با سرکه مخلوط کنيد به کف پا بزنيد، يا آب سيب عسل به فرد بدهيد تبش که آمد پايين بعد پني سيلين بزنيد.

    13. داراي صميميت باشد. يعني مودت. مودت وقتي است که ايثارگر و فداکار است. وقتش را ميگذارد تا مريض خوب شود. اظهار حب نه، بلکه حب واقعي.

    14. داراي احسان باشد. مريض چون اعتماد کرده است لذا نگاهش مثبت است. در مقابل اين احسانِ مريض بايد احسان کرد. نه اينکه با مريض بدرفتاري کرد. لذا بايد نگاه مثبت بهش داشت.

    15. داراي حس اعتماد به نفس کامل باشد و الا در تشخيص بيماري و در تجويز دارو دچار اشتباه ميشود. دست و دلش ميلرزد و ضريب آسيب ديدگي بيماري بيشتر ميشود

    16. متذکر خدا باشد. فرداي قيامت بايد براي دارويي که تجويز ميکند بايد پاسخگو باشد

    17. شاکر باشد. هر ظرفي با مظروفش پر ميشود الا علم. هر مريضي که رجوع ميکند تجربه فرد بالا ميرود و تجويزهايش دقيقتر ميشود. پس بايد شاکر باشد از اينکه مردم به او رجوع ميکند.

    18. بايد اهل زکات باشد. زکات علمش و تجربه اش اين است که علم و تجربه اش را در اختيار کساني که ظرفيتش را دارند قرار دهد.