درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: قصد10روز با قصد خروج کمتر از حد ترخص در 10 روز

اگرکسی قصد10روز کرد ونیت داشت که خارج بشود از منطقه اقامت ولی از ترخص خارج بشود ولی کمتراز4فرسخ برود که مرحوم سید گفت می تواند برود.

چون نیت خروج دارد به اندازه کمتراز4فرسخ واو اگر بگوید شب ها میروم وزود برمیگردم یاعکس وکاری نمی کند مسافربشود دراین صورت قصد10صحیح است واگر از حدترخص رفت بیرون باید کمتراز 1روز باشد.

استاد:همین حرف درست است واحتیاط هم جاندارد چون ملاک قصد10روز است وخصوصیات در روایات نیامده وفقط بیان شده قصد10روز داشته باشد ومعلوم است مواردش عرفیست که تا وقتی عرف عنوان مقیم را به او بدهد.

ملاک عرفی است وهمین کافیست.

العروة الوثقى (للسيد اليزدي)؛ ج‌2، ص: 145

9 مسألة إذا كان محل الإقامة برية قفراء لا يجب التضييق في دائرة المقام‌

كما لا يجوز التوسيع كثيرا بحيث يخرج‌عن صدق وحدة المحل فالمدار على صدق الوحدة عرفا و بعد ذلك لا ينافي الخروج عن ذلك المحل إلى أطرافه بقصد العود إليه و إن كان إلى الخارج عن حد الترخص بل إلى ما دون الأربعة كما ذكرنا في البلد فجواز نية الخروج إلى ما دون الأربعة لا يوجب جواز توسيع محل الإقامة كثيرا فلا يجوز جعل محلها مجموع ما دون الأربعة بل يؤخذ على المتعارف و إن كان يجوز التردد إلى ما دون الأربعة على وجه لا يضر بصدق الإقامة فيه‌.

نیت اقامت10روز برای کسی که در روستایی است که نمی خواد از آن خارج شود ولی کمتراز1روز به اطراف کمتراز4فرسخ می ورد ومیزان صدق عرف است که او از اقامت خارج نشده ومسافرنگردیده است.وتوسعه وضیق بانیت نیست بلکه میزان عرف است وتا تعیین عرف می تواند بیرون روی کند .