درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی

موضوع: ادامه خلف وعده

ادامه خلف وعده:

أ تدري لم سمي إسماعيل صادق الوعد قلت لا أدري قال وعد رجلا فجلس حولا ينتظره.[1]

باید جوری توجیه شود که بامقام حضرت جور دربیاید که این عمل عرفیت داشته باشد که ایشان آیا کار دیگری نداشته اند.

که باید گفت روایت در مقام بیان اهمیت این عمل به وعده است.

آیات الاحکام فقه اجتماعی:

فقه الاجتماع هدایت ( آسیب اجتماعی گمراهی):

﴿الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ الْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَاباً وَ خَيْرٌأَمَلاً﴾[2]

مهمترین چیزی که در اجتماع به آن نیازمندهستند هدایت است که باقیات صالحات شمرده می شود.

ارتباط هدایت برقرار است که معنای روایی آن توفیق است که التوفیق خیر رفیق که زمینه می شود برای هدایت ها بعدی.

انواع باقیات صالحات است کارهای معنوی وعلم ودانش و... ولی در این آیه شریفه باقیات صالحات را هدایت برشمرده است که بهترین باقیات است که انسان تانزدیک موت وسکرات موت حاصل می شود چطور می شود که حالت مستی خاص می شود که سکرات نام دارد که هرچه در دوره حیات بوده یا می بینند یا زبان آنان به آن گویا می شود که این باقیات صالحات در سکرات موت حاصل میشود.

در اجتماع گاه مرگ یک نفراست وگاه مرگ همه مردم می شود.

در روایت است که در قیامت شفاعت ما به شما می رسد ولی برای برزخ به فکر خود باشید.

که باقیات صالحات به درد برزخ می خورد که با آن محشور می شود.

سوال: چطور شخص بفهمد هدایت شده است؟

جواب: ان الانسان علی نفسه بصیرة.

روایت است که از حضرت پرسید چقدر عنایت شما به ما می رسد؟

حضرت فرمود:چقدر مارا دوست داری؟به همان اندازه ما به شما علاقه داریم وعنایت ما شما حال شما می شود.

این معیار است که انسان ذخیره وجودی خود را تشخیص می دهد.

اما یزید الله را هم می فهمد که اضافه شد.

آسیب اجتماعی بی حیایی:

همسر یعنی که والدین یک فکر دارند وهرچه در ذهن مادر هست در ذهن پدرهم باشد.

وباید با هم هماهنگ باشند که فرزندان روی یک روال پیش روند وازدوگانگی دور باشند که حتی اگر اشتباه هم می کنند بهتر از دوگانگی است.

آفرین به حاج رضای من.

باید چتر حیاء در اجتماع خانواده باشد"لا دین لمن لاحیاء له".

داستان واقعی حیاء:

حضرت استاد درماشینی بودند که توقف می کند وشخص روحانی عقب ماشین درب را باز میکند در آن هنگام موتوری به درب ماشین می زند ولی هیچ کس به دیگری چیزی نمی گوید وفقط همدیگر را نگاه می کنند واز وجود همدیگر حیاء می کنند که اگر حیاء درجامعه به وجود بیاید جامعه اصلاح می شود.

110 باب استحباب الحياء

15969- 1-محمد بن يعقوب عن علي بن إبراهيم عن أبيه عن عبد الله بن المغيرة عن يحيى أخي دارم عن معاذ بن كثير عن أحدهما ع قال: الحياء و الإيمان مقرونان في قرن فإذا ذهب أحدهما تبعه صاحبه.[3]

حیاء وایمان باهم دیگر قرین وهمراه هستندکه اگر یکی از این دو رفت دیگری هم می رود.

15970- 2-و عن عدة من أصحابنا عن سهل بن زياد عن ابن محبوب عن علي بن رئاب عن أبي عبيدة الحذاء عن أبي عبد الله ع قال: الحياء من الإيمان و الإيمان في الجنة.[4]

در این روایت حیاء را جزء ایمان می داند وکسی که ایمان داشته باشد در بهشت است یعنی اگر حیاء داشته باشد فردبهشتی می شود.