درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی

موضوع: آسیب فریادکشی

﴿لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم وکان الله سمیعا علیما﴾[1]

سروصدا وحرف هایی را دوست ندارد،جهر به سوء فحاشی می تواند باشد وعتاب وخطاب بی جاوبی مورد می تواند باشد ونسبت ناروا دادن می تواند باشد.

جهر به سوء ممکن است شامل چند گناه باشد مثلا تهمت وفحاشی وغیبت وبدزبانی و... باشد ولی گاه ممکن است فقط تند وجهر باشد وسوء به حساب بیاید که می شود لایحب الله؛سوء بدون اجتماع هم نمی شود ولی قول به سوء معلوم است که دیگری آن را می شنود.

فقط بلندی صدا برای کسی اجازه است که فریاد بزند وبگوید حق من گرفته شده است.

باید گناهان دیگر از این جدا شود ونمی شود جواز داد برای این گناهان که بگوییم این بهش ظلم شده ولی تفاوت هم دارد با کسی که ظلم به او نشده وابتدائا این صحبت های ناجور را می کند.

سء قول است وتندروی دارد واضافه برمیزان خودش صدارابلند کرده که می شود جهر به قول وسوء.

کان الله علیما یعنی جهر به سوء مورد توجه خداوند قرار می گیرد.

آیا جهر کردن صدابرای مظلوم محبوب خداهم هست ومحبویت دارد؟

این فقط اباحه را می رساند نه که حالا که لایحب است پس محبویت دارد.

باید دید که این مفهوم دارد که حالا که محبوبت نیست برای سوء قول پس برای مظلوم این محبویت است یانه.

ظلم خوب نیست وانظلام هم جایز نیست.

پس با این حرف اگر کسی انظلام را نپذیرد می شود استحباب جهربه قول برای مظلوم.

﴿ان تبدوا خیرا اوتخفوه او تعفوا عن سوء فان الله عفوا قدیرا﴾[2]

اگر نيكيها را آشكار با مخفى سازيد و يا از بديها گذشت نماييد [مجازيد] همانا خداوند بخشنده و تواناست [و با اينكه قادر بر انتقام است عفو و گذشت مى‌كند].

گاه می شودسوء را دور کرد وجای آن خیر قرار گیرد.اگر (درباره خلق) آشكارا يا پنهانى نيكى كنيد يا از بدى ديگران درگذريد خدا هميشه از بديها در مى‌گذرد با آنكه در انتقام تواناست. (149)[3]

اگر كار خيرى را آشكار كنيد، يا آن راپنهان داريد، يا ازدىِ [ديگران‌] گذشت كنيد، [كارى مورد پسند خدا انجام داده‌ايد]؛ يقيناً خدا [با قدرت داشتن بر انتقام‌] همواره گذشت كننده و تواناست. (149)[4]