درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی

موضوع: دورویی

سوره نحل81:

﴿فان تولوا فانما علیک البلاغ المبین﴾[1]

اگر عده ای از نعمات الهی روی گردان شدند شما ای نبی الله آن بلاغ مبین را داشته باش.

مربی جامعه باید بلاغ مبین داشته باشد.

﴿یعرفون نعمت الله ثم ینکرونهاواکثرهم الکافرون﴾[2]

نعمت ها را می شناسند ولی انکار می کنند واین هااکثرا کفران می کنند.

﴿ویوم نبعث من کل امة شهیدا﴾[3]

ما به وظفه عمل کردیم ولی قیامت از هر امتی شهیدی ونمونه وحجت برای مردم می آورند،شاهدحجت خداست،شهید یعنی مشهود خوب معنای روشنتری دارد یعنی هرکس هرچه می بیند از وجود شخص مشهود می شود ومجهول برای او باقی نمی ماند.وهمه می فهمند ومتوجه می شوند.

حجت تمام میشود.دربین همه قشری حجتی است.بازاری ومعلم وآخوند.

﴿ثم لایوذن للذین کفروا ولاهم یستعتبون﴾[4]

بعد که معین شد شهادت جای کش مکش وجنجال نیست بلکه به صورت طبیعی برای کافران نتیجه اعمال واضح است.بلکه نتیجه وعقبه کارشون به طور طبیعی دنبالشون است.

﴿اذارای الذین ظلموا العذاب فلایخفف عنهم ولاهم ینظرون﴾[5]

دیگه تخفیف ندارد وامروز روز جزاست ونه اعمال واینجا فقط جای جزای اعمال است

کل آیات مربوط به اجتماع است که در بین امتی کسی انتخاب می شود ودر هر جامعه ای منتخبی است که با او بقیه سنجیده میشوند.

أحمد عن ابن منيع عن أبي بكر بن أبي شيبة عن أبي معاوية عن الأعمش عن أبي صالح عن أبي هريرة قال: قال رسول الله ص‌ إن شر الناس عند الله يوم القيامة ذو الوجهين.[6]

بدترین مردم در قیامت دورو می باشد که در برابر انسان به صورتی ودر پشت سر به گونه ای دیگرمی باشد.

ل بإسناد تقدم في عيادة المريض عن رسول الله ص أنه قال في خطبة له‌ و من كان ذا وجهين و ذا لسانين كان ذا وجهين و ذا لسانين يوم القيامة (من نار).[7]

هرکس دورو باشد هرچند در بقیه اعمال خوب باشد واهل نماز باشد ولی با این حال وارد جهنم وآتش می شود.

دورو با دو زبان دوچیز است،وجه ممکن بازبان حرفی نزند ولی برخورد او در ظاهر وپنهان متفاوت است.

ولی ذالسانین با زبان در رودرو چرب زبانی می کند ولی پشت سرمی گزد.

عبدالله بن ابی يعفور قال سمعت الصادق جعفر بن محمد ع يقول‌ من لقي الناس بوجه و عابهم بوجه جاء يوم القيامة و له لسانان من نار. [8]

روبه روطوری رفتار می کند که معیوب کند طرف را وعیب گویی شون می کند پشت سر ودر ملاقات جوری دیگه نشان می دهد در روز قیامت با دو زبان می آید.

الصادق جعفر بن محمد عن آبائه عن علي ع قال: قال رسول الله ص‌ من مدح أخاه المؤمن في وجهه و اغتابه من ورائه فقد انقطع ما بينهما من العصمة.[9]

درپیش رو مدح می کند ولی در پشت سر غیبت می کند.

یک مطلب که دورو بودن نباید در جامعه باشد.

دوم این که غیبت انقطاع می کند نظام جامعه را.

باغیبت عصمت وپاکی در جامعه از بین می رود.