درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی

موضوع: راه اصلاح جامعه

﴿يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ﴾[1]

باید تابع احکام الهی باشیم که حتی گفته شد که جدال هم که می شود حکم نباید گم شود.

همه کار هارا خدا انجام می دهد که یمحو ویثبت ؛البته در ام الکتاب همه چیز است.تمام عالم وجود در ام الکتاب است وعالم آفرینش روی نظم خاص است وکون وفساد که گفته می شود درست نیست چون فسادی درکارنیست وبلکه همه چیزکون است که کون های پی درپی است.

ام الکتاب یعنی همه چیز که لازم بوده برای عالم وجود محقق شده وچیزی باقی نمانده است ،پس اگر خدا در لوح محو واثبات کاری می کند درمصلحت اولیه است وعنده می باشد وکسی دسترسی به آن ندارد.

آنچه شدنش ممکن بوده ممکن شده است؛عالم عقل پر است از بودن که جای خالی ندارد وآنچه ظرفیت بودن داشته درآن آمده است وکمی در عالم عقول نیست.وعالم ماده سایه عالم عقل است که عالم عقل ام الکتاب است.لذا است که همه چیزدر عالم ماده روی حکمت است ودر درجه ی عالی خلق شده است.

نزد اوست یعنی دسترسی دیگران نیست وهمه عالم وحدت دارد.کتاب هم یعنی تثبیت شده که یعنی در آن نظامی که تثبیت شده مربوط است به این معنا.

پس دستورات فقهی وفلسفی که هست ودستورات مختلف که برای شناخت معارف رسیده است این ها نظام وجوداثر تثبیتش را می دهد.

جبری در کار نیست وهمین اراده ما در آن عالم عقل واثبات هست که معلوم است با برنامه ای که هر فرد دارد این است اراده او یاآن است.یکی از چیزهایی که درام الکتاب است همین است که اراده انسان ها را تثبیت کند. پس قسمتی از ام الکتاب محوواثبات است.

اراده خدا در دو چیز است یکی تکوین ویکی تشریع ویکی هم این انسان که مرید است ومی توان انتخاب کند وحکم را می تواند در نظر بگیرد وارده کند خداوند این اراده را تثبیت می کند وهمین اراده در ام الکتاب است.

پس در ادامه حکمت وموعظه وجدال که باید خداوند درنظر گرفته شود باید یمحوالله مایشاء ویثبت را در نظر بگیریم.

.....

انصراف لغوی ومعنوی داریم وآیا انحصار دارد که بعد انصراف منحصر در انصراف است یانه گفتیم.

اطلاق وعموم معنویتی دارد که منصرف به فردی می شود که این فرد اعلای آن است؛اطلاق وعموم سرجای خودش محفوظ است .واطلاق وعموم تعطیل نمی شود وبگوییم این اطلاق وعام حمل بر مقید ومخصص شود وتمام ؛نه این نیست.

گفته شد که در محکمات ومتشابهات که مصلحت عامه است که باید محکمات ومتشابهات نازل می شده است وبراساس اراده اولیه این ها باید می بود که بود.

این انصراف تعین ایجاد نمی کند ویک مورد در مورد خودش است.

اگر همه فقها در موردی انصراف داده باشند این تعین نمی کند بلکه این فقط یک مورد انصراف بوده است ودر اجتهاد باز است ومی تواند در زمان ومکان وجور دیگری انصراف به چیزی دیگری پیدا شود در مورد اطلاق وعام.

در انصراف این است هرکس می تواند منصرف به معنایی شود وحتی انصراف عرفی همین است.