درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/اقتضاء النهی للفساد10 /مراد از عبادت در مسأله3

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۳۸۵س۱تعلیقه۲۲۴و۲۲۵

- اقتضاء النهی للفساد (۱۰)

۱. آخوند ره : عبادت در مقام یا فعلی است که بنفسه حسن و بذاته موجب قرب باشد و با فعلی است که اگر امر به او تعلق گیردامری تعبدی خواهد بود.

۲. آخوند ره : تعاریفی که برای عبادت شده حد و رسم نبوده بلکه شرح الاسم‌اند.

۳. محقق اصفهانی ره : نکته مقابله میان این دو قسم عبادت آن است که فعلی که موجب قرب و ثواب است باید دارای دو جهت باشد: (۱) یا حسن بالذات باشد و یا منتهی به حسن بالذات باشد (۲) مرتبط به مولا باشد. برخی عناوین خودشان حسن بالذات و مرتبط به مولایند و برخی عناوین وقتی چنین اند که معنون به عنوانی حسن بالذات باشند.

۴. محقق اصفهانی ره: آخوند ره ( همچون برخی از اهل معقول ) بر آن است که تعریف لفظی و شرح الاسم مرادف و مساوق‌اند و هر دو مقابل حد و رسم‌اند درحالیکه در اصطلاح حکماء تعریف لفظی مقابل حد و رسم است و حد و رسم دو گونه است : به نحو حقیقی و شرح الاسم. از آنجا که ذات و حقیقت عبارت از ماهیت موجود است ؛ اگر سوال به "ما" بعد از علم به وجود باشد ما حقیقی خواهد بود و اگر قبل از علم به وجود باشد ما شارحه خواهد بود.