درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/اقتضاء النهی للفساد43 /مقتضای نهی از عبادت12

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۳۹۹س۱۵تعلیقه۲۳۹

- اقتضاء النهی للفساد (۴۳)

۱. عدم معقولیت حرمت ذاتی و تشریعی در صورتی مستند به استحاله اجتماع دو مثل نیست که مراد از حرمت ذاتی ، تحریم فعل به عنوان اوّلی‌اش باشد ( چرا که عنوانِ معروض حرمت ذاتی ، مغایر با عنوان معروض حرمت تشریعی است ).

۲. اگر مراد از حرمت ذاتی، حرمت ناشی شده از مفسده تشریع خاص باشد ( در قبال حرمت ناشی شده از مفسده عامه برای هر تشریعی ) در این صورت استناد عدم معقولیت حرمت ذاتی و تشریعی به استحاله اجتماع دو مثل وجیه خواهد بود هرچند ظاهر نواهی، تعلق نهی به عنوان اولی فعل است.

۳. عدم معقولیت حرمت ذاتی و تشریعی با استناد به عدم ترقب فعلیت حرمت ذاتی، در عبادت غیر ذاتی مورد پذیرش است چرا که عبادی بودن عمل منفک از عنوان تشریع نخواهد بود.

۴. در عبادت ذاتی ، از آنجا که عبادی بودن عمل منفک از عنوان تشریع میتواند باشد ، حرمت ذاتی و تشریعی معقول است چرا که امکان فعلی بودن هر یک از آن دو به طور جداگانه خواهد بود. پس در فرضی که عبادی بودن و عنوان تشریع جمع گردند، عقل از دو خطاب ، زجر را انتزاع میکند و یک حرمت فعلی متاکد ثابت خواهد بود به جهت ثبوت دو ملاک و استحاله اجتماع دو مثل.