درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/مفاهیم16 /مفهوم شرط12

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۴۱۹س۴ت۲۵۷

- مفهوم شرط (۱۲)

۱. محقق اصفهانی ره : معلّق بر شرط ، خودِ وجوبی است که در این قضیه انشاء می‌شود اما نه از آن حیث که متشخص به لوازم است بلکه از آن جهت که وجوب است.

۲. اگر معلق بر شرط، شخص وجوب باشد ، انتفایِ آن با انتفای موضوع و شخص علّت ، عقلی است هرچند علّت، منحصره نباشد. دیگر مجالی برای نزاع در افاده انحصار علت با ادات و غیر آن و عدم انحصارِ آن نخواهد بود.

۳. اگر معلق بر شرط، خودِ وجوب انشاء شده بما هو وجوب باشد، در این صورت ، اگر شرط، علّت منحصره باشد، محال است که برای این وجوب فردی دیگر با علتی دیگر باشد. پس مجالی برای نزاع در افاده انحصار و عدم انحصار خواهد بود.

۴. مرحوم آقای حکیم ره: مراد از سنخ حکم، طبیعت مطلقه است نه مهمله.

۵. مستفاد از حاشیه آغا ضیاء ره بر کفایه: معلق بر شرط؛ طبیعت منحصر در فرد است.