درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/مفاهیم43 /مفهوم شرط39

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۴۳۱س۲

- مفهوم شرط (۳۹)

۱. لا یقال :

یک. بنابر معرّفیت، حکم مترتب بر شرط بما هو هو نمی‌شود.

دو. با فرض عدم تعدد مسبب، باید حکم را مترتب بر شرط بما هو لازم شانی و اقتضائی (لازم بذاته) دانست تا انکه منافات با عدم ترتب فعلی حکم در قضیه دوم نداشته باشد.

سه. ظاهر قضیه شرطیه ترتب حکم بر شرط بما هو لازم فعلی لسبب الحکم خواهد بود.

چهار. پس مسلک تعریف، با ظهور قضیه شرطیه منافات دارد.

۲. فانه یقال:

یک. همانطور که لازم اول دارای فعلیت لزوم است، لازم دوم نیز دارای فعلیت لزوم است.

دو.‌ملزومِ این دو لازم، یک شیء است.

سه. اگر در قضیه شرطیه، لفظ معرّف به کار رفته بود ، با توجه به عدم معقولیت تعدد کشف تصدیقی از شیء واحد، باید در قضیه دوم حمل بر تعریف شانی می‌شود و این حمل خلاف استظهار فعلیت می‌بود.