درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی
1402/01/30
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: مباحث الفاظ/مفاهیم45 /مفهوم شرط41
○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۴۳۱تعلیقه۲۷۰
- مفهوم شرط (۴۱)
۱. قائل به معرِّفیت و نفی علّیت از اسباب شرعی:
الف. اگر اراده نفی اقتضاء و تاثیر کرده است، کلام او حق است چرا که علت فاعلی برای حکم تکلیفی و اعتبار وضعی، شارع است.
ب. اگر اراده نفی شرطیت کرده است، کلام او وجهی ندارد زیرا شرطیت اسباب شرعی - به معنای متمّم قابلیت قابل - معقول است. یعنی اموری دخیل در ترتب مصلحتی - که داعیِ شارع بر بعث است - بر فعل مکلف، باشند.
۲. شرط واجب (مثل طهارت)، می‌تواند مصحّح فاعلیت فاعل (مثل نماز نسبت به اثر مترتب بر آن) باشد و می‌تواند متمّم قابلیت قابل( یعنی نفس نسبت به مثل اثر نماز) باشد.
