درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/عام و خاص14 /اجمال مخصص2

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۴۵۵ س۱۹

- عام و خاص۱۴/ اجمال مخصص۲

۱. توهم :

یک. اطلاق احوالیِ عام، شامل فرد مشتبه (در شبهه مصداقیه مخصص لفظی منفصل) می‌شود. به طور مثال، "عالم" شامل عالمی که شک در عدالت و فسقِ او باشد می‌شود.

دو. اگر آن فرد مشکوک، در واقع از افراد مخصص باشد، پس دارای حکم واقعی خواهد بود. اما از آن جهت که مشکوک است، مشمول حکم ظاهری در ناحیه عام نیز خواهد بود.

سه. میانِ آن حکم واقعی و این حکم ظاهری، تنافی وجود ندارد.

۲. پاسخ:

یک. تصور حکم ظاهری در صورتی است که موضوعِ آن، عبارت از مشکوک بما هو مشکوک باشد.

دو. در صورتی می‌توان موضوعِ حکم عام را مشکوک بما هو مشکوک دانست که اطلاق جمع القیود و تعین بشرط شیء باشد.

سه. مبنای صحیح آن است که اطلاق رفض القیود و و تعین لابشرطی قسمی خواهد بود.

چهار. پس موضوعِ حکم عام، ذات مشکوک است نه مشکوک بما هو مشکوک .