درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/عام و خاص27 /حجیت عام قبل از فحص4

○ نهایه‌الدرایه ج۲ص۴۶۶ تعلیقه۲۹۹

- عام و خاص۲۷/حجیت عام قبل از فحص۴

۱. آخوند ره:

یک. اگر شک در مخصص منفصل باشد، در صورتی فحص لازم است که عام در معرض تخصیص باشد.

دو. اگر شک در مخصص متصل باشد، به عام قبل از فحص می‌توان تمسک کرد.

سه. اگر شک در وجود قرینه بر مجاز باشد، بدون فحص، لفظ بر معنای حقیقی حمل خواهد شد.

۲. محقق اصفهانی ره:

یک. لفظ ظهور ذاتی در معنای موضوع‌له و یا ظهور عرضی در معنایی به مقتضای قرینه عامه خواهد داشت.

دو. این ظهور ذاتی و یا عرضی، ظهوری بالقوه بوده و حتی با استعمال لفظ در غیر آن معنا نیز محفوظ خواهد بود.

سه. با استعمال، لفظ ظهوری فعلی در معنا خواهد داشت.

چهار. این دو ظهور، ارتباطی با اراده جدّی معنا ندارند.

پنج. اصالت ظهور، مجدی در اراده استعمالی معنا از لفظ خواهد بود.

شش. مقتضای اصالت ظهور آن است که ظهور فعلی بر اساس همان ظهور ذاتی و عرضی خواهد بود.

هفت. اصل عقلائی بر آن است که ظهور فعلی، کاشف نوعی از اراده جدّی است.

هشت. این کاشف نوعی، معروض حجیت خواهد بود.