درس نهایة الدرایة استاد محمد غیاثی

موضوع: مباحث الفاظ/عام و خاص28 /حجیت عام قبل از فحص5

○ نهایه الدرایه

ج۲ ص۴۶۶ تعلیقه۲۹۹

- عام و خاص۲۸/ حجیت عام قبل از فحص۵

یک. ان قلت:

۱. بنابر عدم رجوع اصالت عدم قرینه به اصالت ظهور، فرق میان احتمال مخصیص منفصل و احتمال مخصص متصل صحیح خواهد بود چرا که شک در ناحیه مخصص متصل؛ شک در قرینه خواهد بود و شک در ناحیه مخصص منفصل، شک در اسقرار ظهور فعلی مطابق با ظهور ذاتی خواهد بود.

۲. بنابر رجوع اصالت عدم قرینه به اصالت ظهور، فرق میانِ آن دو به نحو لزوم فحص از خصوص مخصص منفصل، صحیح نخواهد بود چرا که در هر دو شک در استقرار ظهور فعلی مطابق با ظهور ذاتی خواهد بود.

۳. مخصص منفصل به جهت قطع به استقرار ظهور فعلی در عموم، اولی به عدم فحص است.

۴. پس در نهایت، فرق میانِ آن دو به نحو لزوم فحص از خصوص مخصص متصل مورد پذیرش خواهد بود.

دو. قلتُ:

یک. بنابر رجوع اصالت عدم قرینه به اصالت ظهور و بنابر استعمال عام مخصص در عموم : اصالت ظهور با احتمال مخصص متصل و منفصل جاری است ولی ظهور فعلی در شک در مخصص منفصل حجت نیست به جهت غلبه معرضیت عام برای تخصیص منفصل.

دو. رجوع اصالت عدم قرینه به اصالت‌ ظهور، مواجه با اشکالی قوی خواهد بود.

سه. بنابر استعمال عام مخصص در خصوص و کشف مخصص منفصل از احتفاف عام به مخصصی متصل، فرق میانِ آن دو، در جریان اصالت ظهور در فرض شک در مخصص متصل است بر خلاف فرض شک در مخصص منفصل چرا که غلبه صدور مخصص منفصل مانع از جریان اصالت ظهور در ناحیه شک اخیر خواهد بود.