﴿أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ﴾[1]

﴿إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ﴾[2]

﴿الَّتي‌ لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلاد﴾[3]

از حیث ادبی ارم در آیه هفتم بدل از عاد است و غیر منصرف است و لذا مفتوح است که علامت جر است.

اکنون بحث دیگر این است که بدانیم مقصود از ارم چیست؟

بعضی دیگر گفته اند: نام شهری است. که مختار استاد نیز همین است. موسس این شهر نیز شخصی به نام شداد بوده است که ان شا الله توضیح آن خواهد آمد.

ذات العماد صفت ارم است یعنی داری ستون ها و کاخ های بسیار مرتفع که شبیه آن در شهر ها یافت نمی شود.[4]

عاد که شخصی فاسد و شهوت پرست بود دو پسر به نام های شدید و شداد داشت بعد از مرگ عاد حکومت به دست دو پسر او افتاد شدید بعد از مدتی هلاک شد و شداد به تنهایی حکومت کرد

حضرت هود علیه السلام شداد را به سبب مظلوم ها و جنایت هایش نصیحت می کرد و او را به یکتا پرستی دعوت می کرد

ایشان ابتدا از طریق انذار وارد شد اا وقتی اثری نکرد دعوت خود را از مسیر تبشیر و بشارت به بهشت و نعمت های بهشتی ادامه داد.

شداد پس از شنیدن سخنان و دعوت جناب هود با همان حال تکبر خود صد نفر از فرماندهان لشکر خود را فرا خواند و به هر کدام از انها هزار سرباز سپرد و دستور داد شهری بسیار زیبا با ویژگی های بهشت بسازند که به بهشت شداد معروف شد.

مهندسی ساخت این شهر و نقشه ان توست خود شداد انجام شد.

در مدت ساخت این شهر شداد هیچ وقت وارد این شهر که دورش را دیوار کشیدند نشد و پس از اتمام ساخت شداد در مسیر ورود این شهر به واسطه صاعقه و عذابی ، به درک واصل شد و هیچ گاه بهشتی که ساخته بود را ندید.[5]