درس خارج اصول استاد رضازاده
1400/10/06
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: اصول عملیه/استصحاب /تنبیه سیزدهم
مرحوم آخوند[1] در آخر کلامشان فافهم داشتند
مرحوم میلانی در باره این فافهم می فرماید وقتی که زمان به عنوان ظرف باشد و استمرار داشته باشد این به منزله مرکب است و گویا عملی است که دارای چند جزء است و همانطوری که برای مولی ممکن است اخراج فردی از عام افراد همچنین ممکن از مرکب خارج کند جزئی را و امر کند به بقیه اجزاء و مثلا بگوید رکوع اگر نمی توانی اتیان بقیه را اتیان کن و فرقی نمی کند زمان ظرف باشد و عموم استمرار باشد و یا زمان قید باشد و عموم افرادی باشد در هر دو حالت ممکن به عام مراجعه شود و به استصحاب مراجعه نشود.
و یا
شايد مراد اين باشد كه تفصيل مذكور ناتمام است، بلكه اگر زمانها ظرف باشند، در هر دو فرض (خاص از اوّل زمان عام بيايد يا در وسط بيايد) جاى استصحاب حكم خاص است و اگر قيد باشند در هر دو فرض جاى استناد به عموم عام است.
مرحوم میلانی به استادش میرزایی نائینی نسبت می دهد به زمان ظرف و یا زمان قید باشد می گوید مقصود شیخ انصاری زمان ظرف است یعنی زمان قید حکم است و زمان قید است یعنی قید متعلق باشد و دیگر کلام آخوند که می خواستند جمع بین تمسک به عام و بین استصحاب خاص چون در هر دو حالت قید است یکی قید حکم و یکی متعلق است و استصحاب چون اصل عملی است و اصل در جایی جاری است که دلیل نباشد.
