درس خارج فقه استاد سید محمد واعظ‌موسوی

موضوع: كتاب الحج/الطواف /مسألة 19: يجوز قطع الطواف المستحب بلا عذر

مسألة 19: يجوز قطع الطواف المستحب بلا عذر، و كذا المفروض على الأقوى، و الأحوط عدم قطعه بمعنى قطعه بلا رجوع إلى فوت الموالاة العرفية[1] .

این مسئله در مورد حکم قطع طواف در دو قسم طواف (طواف مندوب و طواف واجب) است لذا هر کدام را جداگانه مورد بررسی قرار می‌دهیم.

قطع طواف مندوب به یکی از سه صورت است:

    1. قطع طواف به سبب حرج یا اذیت مثل عروض ضعف بر طواف کننده و یا شدت حرارتی که تحمل آن حرجی است و...

    2. قطع طواف به منظور عَرضی که دارای رجحان است مثل برآوردن نیاز مؤمن.

    3. قطع طواف مندوب بدون اینکه موجبی برای قطع وجود داشته باشد.

قطع طواف مندوب در صورت اول و دوم، بدون تردید جائز است و از روایاتی مثل صحیحه صفوان جمّال[2] جواز قطع استفاده می‌شود.

ح1: محمد بن علي بن الحسين باسناده عن صفوان الجمال قال: قلت لأبي عبد الله عليه السلام: الرجل يأتي أخاه و هو في الطواف، فقال: يخرج معه في حاجته ثم يرجع و يبنى على طوافه.

در صورت سوم نیز ظاهراً قطع طواف مستحب جائز است همانگونه که صاحب جواهر ره فرموده است[3] :

اما قطع الطواف عمدا لا لغرض فقد یقوی جوازه فی غیر طواف الفریضة بناءاً علی جواز قطع صلاة النافلة کذلک، لأنّ الطواف بالبیت صلاة و لکن الأحوط ترکه.

شاهد بر جواز قطع طواف مندوب در صورت سوم این است که ملازمه بین نفل و قطع از ارتکازات است مگر در صورتی که مثل اعتکاف پس از دخول در روز سوم، دلیل بر عدم جواز قطع دلالت نماید.